Dag lieve meid,
Hier ben ik ... alweer veeeeeeeeel te lang geleden ik weet het! Sorry... Mijn eerste werkmaand zit er bijna op en ik voel me super! Ik geniet van mijn werk, de mensen, de collega's,... Maar zoals het leven nu eenmaal is, komt er bij mij ook eens een zwarte periode aan. Dit is nu eenmaal normaal in mijn werksector. Om een lang verhaal kort te maken... een aantal dagen geleden ging ik een mevrouw gaan goed leggen samen met een collega. Ze had een tia'tje gedaan, dat is een klein hersenbloedingske. We gingen ze goed leggen en vonden dat ze wel heel warm had. We nemen de temperatuur en het was 39°C. We willen ze een beetje opheffen om goed te leggen en plots doet ze nog een tia'tje als we ze vast hadden...redelijk vies moet ik zeggen. Ze was helemaal in klam zweet, had gigantische koorts, haar ogen draaiden van links naar rechts heel snel... echt vies! We wilden alles doen voor haar maar op zo'n moment sta je (zoals vele momenten in je leven) machteloos. We probeerden na haar tia'tje haar terug wat af te koelen door coldpacks te leggen, natte washand op haar hoofd te leggen... Nu hadden we gedacht dat ze er wel zou doorkomen want vele mensen herstellen daar van. Maar nu zijn we zaterdag en gaat het echt niet goed. Ze doet constant tia's en het gaat echt niet goed... Ik wil nu samen met de collega's en de familie haar dagen zo comfortabel mogelijk te maken en haar zo goed mogelijk te verzorgen! Maar dat is ook een aanpassing. Zo stond ik er die avond alleen voor want ik had de laten en was echt heel bezorgd. Ik belde mijn collega die eigenlijk om 15u gedaan had op om te vragen wat ik moest doen omdat ze een zeer hoge bloeddruk had. Ze zei bel gewoon voor het zekerste de dokter. Rond 20u krijg ik telefoon en het was mijn collega, kzei dat de dokter er was en dat ik nog zou terug bellen maar ze zei dat ze wou afkomen. Ze is die avond nog af gekomen, eenderzijts om afscheid te nemen (voor het geval dat het die avond fataal zou aflopen) en anderzijts om mij te steunen! Kvond dit echt prachtig! Kvoelde mij goed, begrepen,...kwas echt blij dat ze er was. Nu gaat het nog steeds bergaf maar ik heb fantastische collega's en dit is echt geweldig. Ik hoop dat alles goed komt of dat alles voor haar stilletjes verloopt en zacht. Maar we zien wel hé! Dus om maar te zeggen dat ik het heel druk heb en dat ik op zoek ben naar een huisje (Pieter en ik gaan samenwonen en we zoeken een huisje om te huren)... dus een hele stap in ons leven. We doen ons best om niemand te verwaarlozen maar ja... sorry voor de blog in de steek te laten! Ik lees elke avond de mailtjes, maar had gewoon geen tijd om te reageren. Nu is pieter nog gaan optreden en dacht ik, ik mail nu meteen! Ik denk nog steeds elke dag aan jou Soetkin! Echt waar! Maar in mijn sector heb ik het echt moeilijk met het afscheid nemen van mensen waar ik van hou... zo moest ik afscheid nemen van jou, van pieter's meme, van zovele dierbaren,... maar het went echt niet! Dus excuseer soetje dat ik je soms even in de steek laat! Ik doe echt mijn best om dit nog goed te maken!
Kwil nog even melden, dat ik je zeker niet vergeten ben en dat ik nog steeds van je hou!
Het blijft moeilijk, het blijft hard, maar als ik weet dat je er nog steeds in mijn gedachten en in mijn hart bent is dit voor mij de rots! Kwil ook nog zeggen dat ook ik nog iets in petto heb voor uw herdenkingsmis! Ook in de drukke tijd, heb ik tijd om iets te creeëren voor jou!
Hopelijk tot gauw!
Kzie jou nog steeds doodgraag lieve meid!
Een dikke knuffel en kus van U Vriendinneke
Nieke!
Soetkin* & Willem*
zaterdag 26 september 2009
dinsdag 1 september 2009
1september
Dag lieve meid,
Hier ben ik weer na een lastig maar vré tof kamp! Hoe gaat het met jou? Alvast bedankt voor de kaartjes (Tante Veerle, Fam.verschaete,...) Kga eens snel vertellen hé! Ik was dit jaar Groepsmoni op kamp, dat wil zeggen dat ik verantwoordelijk was voor 9 gehandicapte kinderen en 8 monitoren. Het was een heel geslaagd kamp! Ik had geweldig goeie monitoren en emens toffe gasten! Maar de 3de laatste dag gebeurde er iets raars... Een gastje van in mijn groep had al een 6tal dagen obstipatie en zijn buik was zeer opgezet! Ik zei tegen de verpleegkundige, dit is niet normaal. Hij at en dronk bijna niets en sliep de hele tijd! We besloten om 's morgens vroeg naar spoed te gaan en hoopten op enkel een lavement met zeer goed resultaat en daarna mee op daguitstap. Maar helaas...heb mocht niet baten! Hij kreeg inderdaad een lavement, maar hij had ook koorts en moest bloed getrokken worden. In dat bloed zagen ze geen enkele normale waarde, alles was tot in het dubbele, zelf vierdubbele gestegen. Geen wonder dus dat hij niet oké was! Nu de dokter starte antibiotica op en wij gingen ondertussen snel zijn valies maken en dan snel terug keren naar het ziekenhuis. Toen we terug keerden riep een verpleegster ja kom we zoeken jullie! En we gingen de kamer binnen en hij had net een heel erge allergische reactie gedaan op die antibiotica! Ze gaven hem iets om dit te verminderen en daar moet er iets verkeerd gelopen zijn. Plots hoorde ik 's avonds dat hij nog steeds niet wakker was! Hij is dus een 3tal dagen in een zeer diepe slaap geweest! Natuurlijk was ik op en ten hé! We keerden verslagen terug naar de kampplaats, toen we aan tafel zaten kreeg er een jongen (gelukkig niet uit mijn groep) een crise en heeft hij maar liefst 8 vensters ingeslagen! Toen we onze gasten in bed staken kreeg ik plots telefoon van een moni: " nieke je moet vlug komen!" dus ik loop naar die kamer, we deden een luier af van een ander gastje en het was allemaal bloed-etter,... het is namelijk al een bijna dialise patiënt! Ik nam zijn temperatuur: 38,8°C. Ik belde de verpleegkundige op komaan we moeten naar spoed. Wij weer naart spoed. Die jongen is uiteindelijk daar geholpen en na 3u mochten we terug naar kampplaats met hem erbij! Ik heb die dag maar liefst 8uur in het ziekenhuis vertroeft! Terwijl iedereen op daguitstap was! Ik doe dit zeker voor onze gasten, maar het is zeer vermoeiend om te weten dat het jou verantwoordelijkheid is als er iets gebeurd. Nu Die jongen die in diepe slaap was is dan uiteindelijk wakker geworden. De laatste dag net voor ik ging vertrekken kreeg ik telefoon van zijn mama dat hij reageerde. Vanavond belde ik haar op en hij is naar huis, hij heeft plots een positieve opstoot gehad en is er weer helemaal door! Toch prachtig hé... Maar ja, twas wel nogmaals een verschot van mijn leven! Dus de 31augustus heb ik bijna de hele dag geslapen om te bekomen en vandaag was mijn eerste werkdag. Jaja...ik ben school af! Ik werk nu, in het Biezenheem te Bissegem en khou van mijn werk. MAar kga je laten, want voel nog steeds het kamp in mijn benen en moet morgen vroeg op!
Zo Soetje, zo heb je weer heel wat lees plezier!
Weet dat ik nog steeds heel veel van u hou!
Dat ik u nog steeds zeer hard mis!!!
Slaapzacht lieve meid,
Dikke kus,
Je Vriendinneke Nieke
Hier ben ik weer na een lastig maar vré tof kamp! Hoe gaat het met jou? Alvast bedankt voor de kaartjes (Tante Veerle, Fam.verschaete,...) Kga eens snel vertellen hé! Ik was dit jaar Groepsmoni op kamp, dat wil zeggen dat ik verantwoordelijk was voor 9 gehandicapte kinderen en 8 monitoren. Het was een heel geslaagd kamp! Ik had geweldig goeie monitoren en emens toffe gasten! Maar de 3de laatste dag gebeurde er iets raars... Een gastje van in mijn groep had al een 6tal dagen obstipatie en zijn buik was zeer opgezet! Ik zei tegen de verpleegkundige, dit is niet normaal. Hij at en dronk bijna niets en sliep de hele tijd! We besloten om 's morgens vroeg naar spoed te gaan en hoopten op enkel een lavement met zeer goed resultaat en daarna mee op daguitstap. Maar helaas...heb mocht niet baten! Hij kreeg inderdaad een lavement, maar hij had ook koorts en moest bloed getrokken worden. In dat bloed zagen ze geen enkele normale waarde, alles was tot in het dubbele, zelf vierdubbele gestegen. Geen wonder dus dat hij niet oké was! Nu de dokter starte antibiotica op en wij gingen ondertussen snel zijn valies maken en dan snel terug keren naar het ziekenhuis. Toen we terug keerden riep een verpleegster ja kom we zoeken jullie! En we gingen de kamer binnen en hij had net een heel erge allergische reactie gedaan op die antibiotica! Ze gaven hem iets om dit te verminderen en daar moet er iets verkeerd gelopen zijn. Plots hoorde ik 's avonds dat hij nog steeds niet wakker was! Hij is dus een 3tal dagen in een zeer diepe slaap geweest! Natuurlijk was ik op en ten hé! We keerden verslagen terug naar de kampplaats, toen we aan tafel zaten kreeg er een jongen (gelukkig niet uit mijn groep) een crise en heeft hij maar liefst 8 vensters ingeslagen! Toen we onze gasten in bed staken kreeg ik plots telefoon van een moni: " nieke je moet vlug komen!" dus ik loop naar die kamer, we deden een luier af van een ander gastje en het was allemaal bloed-etter,... het is namelijk al een bijna dialise patiënt! Ik nam zijn temperatuur: 38,8°C. Ik belde de verpleegkundige op komaan we moeten naar spoed. Wij weer naart spoed. Die jongen is uiteindelijk daar geholpen en na 3u mochten we terug naar kampplaats met hem erbij! Ik heb die dag maar liefst 8uur in het ziekenhuis vertroeft! Terwijl iedereen op daguitstap was! Ik doe dit zeker voor onze gasten, maar het is zeer vermoeiend om te weten dat het jou verantwoordelijkheid is als er iets gebeurd. Nu Die jongen die in diepe slaap was is dan uiteindelijk wakker geworden. De laatste dag net voor ik ging vertrekken kreeg ik telefoon van zijn mama dat hij reageerde. Vanavond belde ik haar op en hij is naar huis, hij heeft plots een positieve opstoot gehad en is er weer helemaal door! Toch prachtig hé... Maar ja, twas wel nogmaals een verschot van mijn leven! Dus de 31augustus heb ik bijna de hele dag geslapen om te bekomen en vandaag was mijn eerste werkdag. Jaja...ik ben school af! Ik werk nu, in het Biezenheem te Bissegem en khou van mijn werk. MAar kga je laten, want voel nog steeds het kamp in mijn benen en moet morgen vroeg op!
Zo Soetje, zo heb je weer heel wat lees plezier!
Weet dat ik nog steeds heel veel van u hou!
Dat ik u nog steeds zeer hard mis!!!
Slaapzacht lieve meid,
Dikke kus,
Je Vriendinneke Nieke
Abonneren op:
Posts (Atom)
