Soetkin* & Willem*

Soetkin* & Willem*

donderdag 28 mei 2009

28 mei 2009

Lieve Soetkin,

Hier ben ik nog een keer en ook met de woorden die al reeds veel werden gemeld. We zijn 28 mei, ... een moment dat ik me nog steeds herinner. Ik vertrok op weekend dat weekend, je mama wou me toen niet vertellen dat je in coma lag omdat mij weekend ging verpest zijn. Toen ik dan de zondag van het weekend thuis kwam vroeg ik nogmaals hoe het met je ging, dan vertelde ze het. Ik was kapot, wou je nog zien maar kon onmogelijk bij jou graken. Ik hoopte dat je er door zou komen (zoals vele anderen ook wilden hé)... maar het mocht niet baten. De 3de juni kreeg ik een smsje van je papa dat het niet lang meer ging duren, een kwestie van uren, minuten, seconden ... dat ze je machine zouden afleggen. Plots kreeg ik een smsje ik herinner me het nog goed het was om 16u17 dat je uit je zelf was heen gegaan. Ik huilde en liep naar buiten, kon niet meer op mijn benen staan en viel neer op de grond. Begon te hyperventileren en viel uiteindelijk flauw. Mijn titularis liet me zo niet met de fiets naar huis gaan en belde mijn ouders op dat ze mij gingen brengen. Eenmaal ik thuis was liep ik naar mijn kamer en huilde ik er de hele avond, de hele nacht. Je mama belde me nog op...het gesprek verliep moeilijk. De dag erna kon ik niet naar school, ik was een wrak, was kapot ik kon niet meer... Van zodra je dan hier terug in Gullegem was kwam ik naar je toe, eerst met Tine want ik durfde niet alleen, wist niet of ik dit wel ging kunnen. Maar mijn hart brak nog meer toen ik je zag, ... je mama stond bij je en we namen elkaar vast. Ik schreef iets neer voor jou... De dag nadien ben ik nogmaals gekomen maar dan alleen... er was niemand. Ik zette me bij jou neer en vertelde de hele tijd. Ik nam je hand vast en hoopte dat je me nog eens stevig zou nijpen... Toen ik je een kusje gaf ging ik weg, huilend naar huis. De laatste dag dat we je konden bezoeken, 6juni ik weet het nog goed... ik kwam toe voor de lezing begon en je papa riep me toe dat je al aan het wachten was op mij, dat je al had gevraagt waar ik was. Maar zoals beloofd kwam ik dan ook af. Jilly was ook méé, weetje nog we waren altijd samen : de drie musketiers! Nu zijn we maar met twee meer! Jilly en ik kregen het beiden moeilijk, we praten wat tegen jou, keken je aan, we spelden een engelbewaarder op je pyjama en later spelde je mama het in je fleeceke. Ze had gelijk want het zou je anders prikken. Die avond was voor velen moeilijk, maar zeker voor je ouders en peter jan die mee mochten om je de laatste keer te zien. Hoe kon men dit geloven, de laatste keer... het is raar net of je hart in duizend stukken breekt! Op 7 juni was jouw viering, je ouders en familie maakte de viering zo prachtig dat ik ze nog steeds van het begin tot het einde kan na vertellen. Ik vertelde ook iets in het begin van de viering want naar het midden toe was ik een wrak. Toen ik je hoorde brak ik... Soetje, we kunnen dit hier enkel nog neerpennen en komen vertellen bij je plekje, maar hoe zal het zijn binnen een aantal jaar? Hoe zal het zijn als er nog iets gebeurd? Hoe zal het zijn als wij er niet meer zijn? Zien we elkaar dan weer? Soetkin, bijna een jaar later en nog steeds zitten we met dat zeer grote gemis,...nog steeds kunnen we dit niet verwerken! Soetkin, kga vlug slapen want kben doodop, geef je me wat extra kracht want binnenkort examen en kheb niet zoveel moed meer! Alsjeblieft Soetje! Weet dat je altijd in mijn hart zit!!!

Slaap maar zacht lieve meid,
Rust maar uit...
Morgen komt een nieuwe dag, een nieuw begin...

Dikke zoen,
Je Vriendinneke Nieke

Kzie je heel graag!!!!

18 opmerkingen:

Elke M. zei

Hallo Soetkin,

Het is weer weekend en een lang. Maandag geen school dinsdag n'n halve want het is hier koerse en woensdag n'n halve dag.
Straks nog accent.
Morgen ga ik voor heel de dag naar bellewaerde met een paar van mijn klas. Terwijl mama in accent bij Joke zit.Zondag dan de 1ste com. van mijn neefje en maandag naar een verjaardagsfeestje van iemand van mijn klas.
Je zal me misschien nie zien in het weekend sorry hoor maar mijn mama zal wel even langskomen.
Ik heb er ook al heel veel aan gedacht dat het bijna een jaartje geleden is dat we je heel hard moeten missen en ook aan jou mama en papa en jou broer.
Maar we zullen je zeker nooit vergeten.
Jou foto in mijn boekentas en in mijn agenda gaan volgend jaar ook weer met mij mee.
Het zal weer moeilijk zijn volgende week voor iedereen en weer met de proeven voor de deur.
Zal je duimen voor ons allen voor de proeven het zal nodig zijn hoor lieve Soetkin
Nu zal ik je terug moeten laten want ik moe straks weg.

Vele heel vele kussjes en een dikke knuffel en mercie voor het mooie warme zonnetje

XxXXxxXXxxXXxx Elke XXxxXXxxXXxxX

Anoniem zei

Soetkin,

vandaag precies een jaar geleden stuurde je uw laatste smsje naar mij. Ik had gevraagd hoelang we binnen konden komen in het UZ, want je had ons allemaal uitgenodigd op 30 mei en tante Adelheid moest werken die dag en we zouden samen komen.
Hier de tekst die je me toen stuurde:
de deur blijft open tot 9 uur, dus geen probleem. Tot morgen. Groetjes Soetkin
Ik heb er niet om gedaan, maar je stuurde het smsje juist op het moment dat ik dit aan het typen ben, om 21u42...
Dit was het allerlaatste en ik blijf het eeuwig bewaren.
Waarom toch? Ik kan er nog steeds niet bij, zo verschrikkelijk jammer dat we dit moesten meemaken in onze familie.
In het voorbije jaar hebben we je overal gemist, we hebben ook heel veel over je gepraat en we gaan dat blijven doen, als teken dat we je nog niet vergeten zijn.
Ik kwam vandaag de onthaalmoeder tegen waar Silke en Jelle naartoe gingen toen ze klein waren en ze vroeg ook hoe het nu gaat met mama en papa en broere?
Ik antwoordde met vallen en opstaan, de ene dag al wat beter dan de andere.
Zij heeft ook een kindje verloren en ze begrijpt heel goed wat het is en zo zijn er veel mensen, maar elk voelt het zijne natuurlijk.

Het was prachtig weer vandaag.
Deze middag buiten gegeten en vanavond hebben we nog een terrasje gedaan in Kortijk, op 't gemak, maar Jelle was moe.
Hij had geholpen om pamfletten uit te delen, hij wou daar heel graag mee helpen...

De komende dagen worden even slikken, maar we moeten er weer door. Geef je ons allen het nodige duwke? Bedankt lief nichtje.

Slaap zacht Soetkin!
tante Isa xxx

papa zei

Dag muzze,
De 30ste mei is nu heel nabij, letterlijk en ook in onze gedachten.
Zo rond dit (late) moment beslisten we vorig jaar dat de grote confituurtaart mocht gemaakt worden voor 's anderendaags. Jouw (afscheids...)feestje -dat je zelf had voorbereid- moest en zou doorgaan, hoe ziek je toen ook was! De familie maar ook de dokters en verpleegsters kwamen langs (weliswaar in het glazen zijkamertje) om op 'jouw gezondheid' te klinken.
Wat klinkt dat achteraf toch raar, hé!? Maar toen bleek al dat, alhoewel men veel kan (denk maar aan 'onze' kosmonaut die nu in jouw buurt vertoeft), men toch nog niet genoeg kan... zeker niet op medisch gebied.
Jammer genoeg...
Muzze, we missen je en vergeten je nooit!
Slaapwel, papa xxx

papa zei

Dag muzze,
Op zo'n trieste 'verjaardag' als vandaag past alleen maar stilte...
Daar zijn geen woorden voor!
Tranen des te meer!
Morgen is 't een hoogdag; maak er maar een bijzondere dag van Hierboven!
Slaapwel...
papa xxx

Anoniem zei

Soetkin,

een jaar geleden kwamen tante Adelheid en ikzelf je bezoeken in jouw isoleerkamertje om uw 100 dagen UZ bij te wonen. Met een taart en een drankje. Om eerlijk te zijn, ik had niet echt veel honger toen ik je daar zag liggen.
Je was echt aan het afzien en ik had er geen deugd van om u zo te zien. Toen ik thuis gekomen ben, heb ik de hele avond zitten wenen.
Ik vond het verschrikkelijk, maar was blij dat ik gekomen was.
Moemoe wou die avond niet meekomen omdat ze liever kwam als je terug thuis was... Ze keek er echt naar uit. Het heeft niet mogen zijn.
De dag nadien kregen we telefoon dat we beter nog eens zouden afzakken naar 3K6 en zonder aarzelen stapten we in de auto.
Oom Dominiek was aan het werken en ik ging hem halen en we kwamen samen. We waren juist op tijd.
Ze zouden u juist wegbrengen naar het operatiekwartier. Je had nog net de moed om je duim in de lucht te steken. Ik hoor moemoe nog zeggen: We duimen hé, Soetkin!
Toen besefte ik nog niet dat het de laatste keer zou zijn dat ik je zou zien met uw ogen open...
Samen met mama brachten ze jou weg.
We konden alleen maar toekijken, we stonden er machteloos tegenover.

Vandaag zag ik bij moemoe een roze vlinder, nog nooit eerder zo'n mooie vlinder gezien, behalve dan in de vlindertuin in Frankrijk, vorige zomer. Kwam je goeiedag zeggen aan moemoe?
Ze heeft jou ook gezien hoor.

Zo leven we verder, met mooie momenten en met droevige.

Ons kaarsje blijft branden, omdat je het goed zou blijven stellen.

Dikke knuffel en slaap zacht Soetkin!
tante Isa xxx

Elke M. zei

Lieve Soetkin,

Oe est met je?
Met mij ca va.
Het was gisteren bere cool in bellewaerde.We waren met 8.Er zijn 2 mama's kunnen rijden smorgens en mijn mama is dan achter ons gekomen met nog iemand.We waren allemaal heel versleten maar in de grote vakantie mag het nog eens van mama.
Nu ga ik mij gaan douchen want straks moeten we were weg voor heel de dag.
Morgen kom ik dan met mama langs.

Ik blijf je missen hoor lieve Soetkin ik had zelf in mijn rugzak gisteren een foto mee van je.

Salukes Soetkin en een dikke kus

XxXxXxXxXxXx Elke XxXxXxXxXxXxXxx

elve zei

Jaja, meid.
Deze periode van het jaar is het voor niemand onder ons erg prettig. Druk, druk op het werk naar het einde van het schooljaar toe. Anderen moeten blokken en examens afleggen. Nog anderen eindwerken kopiëren en afwerken. Vakanties voorbereiden, enz.
Maar ik denk dat het vooral moeilijk is als we terug denken naar vorig jaar deze tijd. Toen was je nog steeds bij ons. Welliswaar voelden we toen al dat het miscchien niet zou uitdraaien zoals we hoopten, maar toch bleven we duimen. Na 104 dagen afzien, er terug bovenop, tweede pogingen, een laatste strohalm, heeft het toch niet mogen zijn.
Vorig jaar deze tijd... Het blijft nog steeds moeilijk. Wees maar zeker dat ik er woensdag zal bij zijn!

Knuffie

Anoniem zei

Dag lieve Soetkin,

Na 4 maand ben ik terug thuis, en het doet toch wel een beetje raar, als je zo 4 maand gewoon geweest bent van alleen te wonen en je je voorgenomen had zelfstandiger te zijn, echter ben ik een beetje ziek nu, gisteren hele dag in mn bed gelegen dus mn mama zorgt weer een beetje voor mij...
Maar de vier maanden waren super, mss heb ik af en toe een beetje te veel krachten verspilt en daardoor es ziek geweest maar ik had het er voor over, nu zijn we nog een paar laatste details aan het aanpassen voor de thesis en dan hopen dat we hem dinsdag voor 12u ingebundeld en afgedrukt krijgen met dat verlengd weekend het is me wat.

Wss komen Loes en ik volgende week maandag nog es een bezoekje brengen bij jou, we hebben dan allebei net een examen achter de rug. Gelukkig zijn het voor mij slechts kleine vakjes aangezien ik momenteel nog niet echt veel zin heb om er vollenbak in te vliegen.

Ik ga nog es een beetje verder thesissen.

Dikke knuffel

Liesbeth

ps: we blijven je missen!!

papa zei

Dag muzze,
Deze hoogdag verliep wat anders dan verwacht. Na een mooie eerstecommunieviering in 'mijn' school werden we -onverwacht- nog uitgenodigd om 'een' hapje te gaan eten. Onze dag passeerde zo iets 'rapper' dan voorzien. En ja hoor, je kwam geregeld ter sprake tijdens de babbel aan tafel.
Men is je nog niet vergeten en wij alleszins ook niet.
Er kwamen trouwens reeds heel wat bemoedigende reacties binnen van mensen her en der die via e-mail, telefoon of 'live' zeggen dat ze 3 juni (en/of je honderd-dagen-'feest' van 30 mei) nog niet zijn vergeten.
Da's echt deugddoend alhoewel... je weet wel hé!?
PS: We trokken vanavond 'laat' naar jouw plekje en plaatsten jouw strandstoeltje en een windmolentje terug samen met enkele vlinders. Je hield immers van vakantie en zee en natuur.
Wij ook... en ook van jou!
Tot morgen, zonder zorgen!?
papa xxx

Anoniem zei

Soetkin,

het is alweer een beetje laat en het is nu ook helemaal donker buiten, alleen de maan en de mooie sterren zijn nog zichtbaar.
Ik heb me een beetje mispakt, ik schrok toen ik zag dat het al zo laat was. We moesten gaan hoogdagen bij de ouders van oom Dominiek. Zo waren we deze avond niet bij moemoe en vava.
We gingen deze namiddag eens goeiedag zeggen. Daarna ben ik nog pamfletten gaan bussen.
Silke is naar de chiro geweest met haar vriendin van de klas.
Ze vond het leuk.

Hoe gaat het met jou?
Het was stralend weer vandaag, daar waren we alemaal heel blij mee. De zon kan echt wel wonderen doen, als is het soms misschien toch een magere troost, maar als het regent is alles nog lastiger...
Ook vandaag heb ik mooie vlinders gezien.
Ik was vandaag in een reisbrochure aan het kijken van Oostenrijk, waar we deze zomer naartoe gaan en ook daar is er een vlindertuin in Wenen, maar dat zal te ver zijn voor ons. Het is wel goed om weten,
misschien gaan we daar nog wel eens heen.

Morgen nog genieten van onze extra vakantiedag en dan terug vollen bak.

Slaap zacht Soetkin!
tante Isa xxx

louise carrette zei

Dag lieve Soetkin,

Het was gisteren ons feest voor onze communie daardoor kon ik niet bloggen. Vandaag ben ik gaan lopen en het was supertof. Ik heb de 4maal 80, ver, 80m en dicus. Op de 80 meter ben ik eerste van mijn reeks geworden en ik ben superblij !!!!!!! Want het was de eerste keer dat ik eerste werd.



1001 zoenen en knuffels,
Louise
xxxxxxxxxxxxxxxx

Anoniem zei

Soetkin,

de maand mei is voorbij, vandaag dus juni.
Vorig jaar op 1 juni zijn moemoe en wij alle vier naar Dadizele geweest om er te bidden voor jou.
We brachten ook een beschermengeltje en een paternoster mee voor jou.
's Avonds sprong papa nog eens binnen bij moemoe en vava en ik gaf het toen mee. Ik wou dat het zo vlug mogelijk bij jou terecht kwam, want ik bleef erin geloven...
Ik schreef daar ook iets in een boek, maar de engeltjes namen je toch 2 dagen later mee naar de hemel. Hebben ze jou gevraagd of je dat goed vond?
Wou je eindelijk verlost zijn van alle pijn?
Er blijven maar vragen komen, maar na bijna een jaar blijven die nog steeds onbeantwoord, jammer.

Het mooie week end is voorbij.
Wat een prachtig weertje. Met een laagje zonnecrème konden we gaan wandelen. Gelukkig gaat het al beter met oom Dominieks voet.
Volgende maand vertrekken we al op reis, maar eerst zijn er nog proefwerken. Ik duim alvast voor alle studenten en studentjes, ook onze vriendjes van het lager onderwijs moeten studeren.

Slaap zacht Soetkin!
tante Isa xxx

papa zei

Dag muzze,
Vandaag vertoefden we in Bellegem en wijde omgeving samen met heel wat wielertoeristen en... Johan Museeuw.
We waren er op uitnodiging van het Kinderkankerfonds en mochten in een cabrio 80 km meerijden bergop en bergaf. Voor de renners was 't alleszins lastiger dan voor ons... ;-)
Gelukkig passeerde de dag zo zonder dat we al te veel konden piekeren; 't zal dus weer voor vannacht zijn, vrees ik. ;-(
De gebeurtenissen van een jaar geleden laten me/ons immers niet los.
Zou je geloven dat ik zelfs na al die tijd 'het' nog niet kan geloven...? Nooit meer je zien, je voelen, je ruiken, je horen... Nooit meer...; da's onmenselijk lang!
Maar daar kan jij niets aan doen! Lig jij er dus maar niet wakker van!
Vandaar gemeend: slaapwel!
papa xxx

Elke M. zei

Dag Soetkin,

Eindelijk graak ik op de blog.Heel de tijd kan pagina nie vinden ofwel het duurt heel lang.Maar tis nu gelukt om te schrijven.
Oe est met je.Met mij alles oke juist straks weer school en keb nie veel zin maar tis maar n'n halve dag en morgen ook hé.
Gisteren moest ik naar een verjaardagsfeestje en daarna gingen we naar jou komen en mijn meme en pepe waren daar dan.Vandaag gaat verzekers ook nie gaan met de koerse en mama heeft nie graag da ik dan weg gaat een beetje te gevaarlijk vind ze en met mama gaat het ook niet lukken want na het werk moe ze naar de tandarts.
Maar morgen kom ik zekers Soetkin
Ik zie morgen nie zitten hoor waarom bestaat die het zal een rot dag zijn en verzekers voor vele
Ik mis je Soetkin.
Met die hele mooie vlinders en al jou foto's in mijn kamer lukt het wel een beetje en aan jou mama en papa en jou broer denk ik ook veel hoor.
Ja kzal moeten stoppen met schrijven mama vertrekt al naar het werk en ik straks naar school.

Vele dikke kussjes en knuffels
en kon je maar teug komen

XxXxXxXxXxXx Elke XxXxXxXxXxXxXx

Elke M. zei

Dag lieve Soetkin,

Hier ben ik nog eens terwijl mama en papa weg zijn Wat was het hier druk vandaag met de koerse.
Ik ben toch eens gaan zien ze paseerden hier juist voor de deur.Want heel de dag alleen thuis zitten mama is zelfs nie naar huis gekomen voor te eten.
Morgen komt Liesbeth terug tegen 13u voor een paar uurtjes zekers en daarna komen we tot bij jou langs.
Ik wou graag nog even weten wanneer de viering voor onze lieve Soetkin is ik had da al even gelezen van papa fries maar kweet nie wanneer en ik zou er graag bij zijn.

Nu ga ik stoppen en straks als ik nog mag van mama nog wa kijken naar de finale van mijn restaurant
Duim je ook voor kortrijk

Salukes Soetkin en voor straks slaapwel XxXxXxXXxXxXxXxXxXxXx
XxXxXx Elke XxXxXxX

Ann en Seppe* zei

Veel sterkte aan familie en vrienden.

Anoniem zei

Soetkin,

vandaag zijn we 2 juni.
De vooravond van jouw heengaan,
maar vandaag zijn we 14 jaar gehuwd voor het stadhuis.
Droevig, maar ook blij nieuws dus en zo zit het leven in elkaar.
Dat zal nu voor altijd zo blijven.
Ik heb sinds gisteren maagpijn.
Ze zeggen dat het een plaagske is,
maar ik moet me aan het gras houden hé. Jij deed dat ook altijd.
Ik denk daar veel aan, hoe kranig je altijd geweest bent.
Je hebt zoveel pijn moeten doorstaan in je veel te korte leven.
Morgen gaan we met heel veel aan je denken.

Nu moet ik nog wat computerwerk doen.

Slaap zacht Soetkin!
tante Isa xxx

papa zei

Dag muzze,
Terwijl 'heel' Vlaanderen naar Mijn Restaurant kijkt, kijk ik naar 'mijn blog'. Mochten we maar voor jou kunnen stemmen!?
Morgen zijn we inderdaad een jaar verder, een jaar van veel vallen en soms een beetje opstaan.
Hiervoor komen 'we' even voor jou samen in de kapel van het klooster te Gullegem om 19 uur. Aangezien die gewone avondmis reeds lang vaststond voor een familienaam-genoot (wel geen familie) zal het geen 'speciale' mis worden.
Maar dat reserveren we wel voor jouw verjaardag in oktober!
We gaven er niet veel ruchtbaarheid aan maar wie weet komen er toch wel enkele niet-familieleden langs. We zullen heus geen stemmen tellen! ;-)
Morgen zal ik in de voormiddag de knop moeten omdraaien want dan start de Fata Morgana-gekte op school. Bij momenten werkt mijn omschakelknop niet al te best. Misschien helpen de pilletjes die ik vanavond kreeg voorgeschreven? Al weet je dat nooit met pilletjes hé!? Hoeveel duizenden heb jij er niet geslikt in je veel te korte leventje? En toch...
Het is verdomd LASTIG; de vele meelkes en troostende woorden doen wel deugd maar het gemis wordt hierdoor niet kleiner!
Muzzeke, hopelijk kan je vannacht wat slapen en komt het zandmanneke ook bij mij langs!
Tot morgen...
papa xxx (en mama xxx en broere xxx)