Soetkin* & Willem*

Soetkin* & Willem*

dinsdag 1 juli 2008

1 juli...

Dag lieve Soetkin,

Hoe gaat het met je? Wat een prachtig weer was het vandaag, maar voor mij wel even te warm. Hier gaat het stillekes aan... heb de hele dag aan jou en Willem gedacht! Heb je een beetje op hem gepast?! Donderdag weten we de uitslag van de scan! We blijven duimen op een positief antwoord hé! Deze morgen ben ik wakker geworden door een smsje van Pieter. Hij wenste mij proficiat met ons 3 jaar en 1maand samen zijn vandaag! Leuk hé? Wat is het toch een lieverd! Verder heb ik vandaag geleerd...geleerd...geleerd. Om 16u15 ben ik naar JOUW plekje gekomen en plots kwam Pieter af, hij wou mij steunen en we hebben dan alle bloemen water gegeven en heb alles wat recht gezet! We hebben wat tegen je staan babbelen en zijn dan rond 16u45 doorgegaan. Heb je ons gehoord? Heb je me verstaan? Nadat we van bij JOUW plekje kwamen ben ik nog eens tot bij mijn meme geweest, want nu kon ik toch niet leren in mijn kamer (ik slaap namelijk op het 2de verdiep= zolder, en het is daar niet te doen van de warmte)...daarna ben ik naar huis geweest, heb ik gegeten en ben ik naar mijn kamer geweest om nog eens te herhalen. Morgen om 10u moet ik mijn examen doen. Hopelijk ben ik erdoor want dan heb ik wat meer tijd om te studeren, zo heb ik meer kans om te slagen... Weetje Soetje ik ging eerst stoppen met school, ik ben het zo beu! Had geen zin meer om verder te doen. Maar jij daarin tegen was al bezig met studeren voor ergo...toen we vroeger onozel deden zei jij altijd: " ge gaat mij dan later mogen komen verzorgen aj gij verpleegster zijt! " en we hadden daar alletwee naar uitgekeken. Nu wou ik stoppen, maar ik heb zitten denken. Ik ga verder studeren, voor jou... ik ga bereiken wat jij wou dat ik bereikte! Ik ga thuisverpleegster worden en ga op mijn eigen werken en dat allemaal voor jou! Ik wil mensen verzorgen, mensen helpen, mensen gelukkig maken! Zoals uw verpleegsters dat ook deden! Voor jou! Hopelijk zul je mij dan wel een beetje steunen want het is geen gemakkelijke klus...het is en blijft een medische richting hé! Ik wou dat je dit nog kon meemaken, ik wou dat ik je nog kon verzorgen... maar heb je nooit echt verzorgd maar wel bijgestaan als je het moeilijk had, samen gelachen, het kieken uitgehangen, samen geweend wanneer het moest! Dat alles blijf ik me herinneren zoals het gisteren was! Maar vandaag...DINSDAG, onze-dag, ... 4 weken al moeten we je missen! Ik zag deze middag alles voor me als 4 weken terug (je papa's smsje, je papa's telefoon, ik huilde, had geen adem, begon te hyperventileren, viel van mezelf,...) alleen maakte ik het vandaag allemaal geestelijk mee! Het zal blijven komen, ik zal het blijven zien! Maar onze mooie, toffe momenten zal ik nooit vergeten! Dat dragen we samen met ons mee hé?! Soetje, blijf je leven verder zetten...later komen we elkaar terug tegen en dan zal jij mij moeten rondleiden! Blijf verder doen zoals je bezig was... Hoe is het daar met Xante? Gaat het een beetje om ervoor te zorgen? Voelt ze zich al wat thuis daar? Verzorg haar goed hé?! Nu...ik ga je terug laten want zou anders weer veel te veel schrijven! Ik kom je deze week nog een aantal keer bezoeken, je weet dat ik er altijd ben/was voor je! Duim je morgen nog even voor me? En blijf natuurlijk duimen voor Willem, dat doen we allemaal! Goed? Nu tot morgen, slaapwel hé! En morgen om 10u heb ik examen! Een hele dikke smak!

Slaapwel mijn meisje,
Dikke smakkerd en pakkerd (wou dat ik je nog kon knuffelen)
Stéfanietje

8 opmerkingen:

Anoniem zei

Soetkin,
vandaag is het een speciale dag voor oom Dominiek en ik, we zijn 13jaar getrouwd. Een beetje een bijgelovig getal hé. Het brengt ons hopelijk veel geluk.
Ben juist thuis gekomen, moest nog iets afgeven aan papa. Natuurlijk hebben we nog wat zitten praten over jou. Overal waar je kijkt staat of hangt jouw foto, een huis met veel herinneringen aan jou...
Denk jij ook zoveel aan ons, zoals wij aan jou denken?
Op het werk had ik een hele tijd terug eens een groene, plastieken ring gekregen van een collega en die was eigenlijk bedoeld voor Silke, maar ik vergat die altijd mee te nemen naar huis.
Nu staat jouw prentje op mijn bureel met die ring erbij.
We nemen je overal in gedachten mee.
Zoveel gewone dingen hebben nu plots een andere betekenis.
Vlinders, Nijntje, de zee, noem maar op...
Hier zal ik afsluiten, de rest is voor morgen.
Slaap zacht
tante Isa xxx

Anoniem zei

Dag Soetkin,
Terwijl Willem nog in Gent was, passeerde ik even alleen (recht van school komende). Zo te lezen miste ik Stefanie op 'een haar' na. Ik zag alleszins dat de vele bloemen en planten pas van water waren voorzien. Dank! Misschien gaan we een systeem moeten uitdokteren om te vermijden dat elke bezoeker steeds water geeft. Onlangs passeerde vriendin Elke en oma en wij op dezelfde dag en iedereen vond blijkbaar wel ergens een plantje dat 'wat droog' stond!?
Te droog is iets, maar te nat voorzekers ook!? ;-)
Ik wens jouw vriendin Stefanie alleszins veel courage bij de studies die ze gaat aanvatten. Ik hoop dat het haar echt lukt.
Die hoop hadden we ook bij jou hé, muzzeke!? Djuutedjuu...
Allé, dat was 't alweer voor de zoveelste keer. Ja, we zijn reeds vier l a n g e weken verder.
Tot morgen!
PS Intussen passeerde mama ook even alleen. Je hebt ze voorzekers wel gehoord hé!?
papa xxx

Anoniem zei

Oesje...
'k Vergat toch wel te schrijven dat de reuzevlinder op 't strand reuze was!

Anoniem zei

Helaba meid,
We waren vanavond wat aan het praten over het weekend. Jouw papa en mama en de mijne zijn naar een concert geweest van Willem Vermandere. Je oma en Jeroom waren daar ook. Ik hoorde dat er wel enkele mooie, maar aangrijpende liedjes gezongen werden, zoals hetgene van jouw prentje. Hoorde jij ze ook? Of was je eerder aan het lachen met de Maxi's op de bowling? Misschien een beetje van alletwee... Dat kan jij nu wel doen hé, op twee plaatsen tegelijk zijn.
Duim maar goed voor Stefanie morgen, voor haar examen. En ook voor haar verdere carrière. Misschien komt ze later ook nog iemand als jij tegen en kan ze die persoon des te beter verzorgen. Jaja, leren uit ervaringen hé. Maar sommige momenten zou iedereen liever niet ervaren. Toch moeten we erdoor.
Al vier weken gemis, getreur, verdriet... Maar ook veel gelachen, mooie herinneringen, denken aan jouw lach en je zotte momenten. Dat zijn dingen die we moeten koesteren en in ons hart bewaren. Maar wees gerust: het lukt ons wel! We vergeten je nooit!!

Slaapwel Soetkin en tot morgen. Dan kom ik wel even langs. Je weet: zodra ik in de buurt ben, spring ik snel even binnen hé.
Groetjes, kus en knuf.
Tine.

Anoniem zei

Dag lieve soetkin,
Het is een tijdje geleden dat ik hier nog wat neerschreef op jou eigen-personal- blogje. maar dat wil niet zeggen dat ik niet aan jou denk hoor.
Ik kom telkens 1 keer in de week naar jou om jou te bezoeken, en iedere week verandert jou plekje meer en meer. Tis echt mooi hoor!
Het doet wat raar om jou niet meer over straat te zien lopen. Ze hebben vorige week de vlaggetjes van de wijkfeesten uitgehangen, en ze zullen binnenkort waarschijnlijk ook terug die 'ooh-zo-toffe-muziek' laten spelen :). Dank je soetkin, voor alle leuke momenten!
Liefs heleen.
Ik beloof deze week nog eens langs te komen.

Anoniem zei

hallo

Tranen op het vensterglas

Het regent en ik kijk naar buiten
ik volg de druppels op de ruiten
Het lijken tranen, groot en klein
sommigen willen vlug
heel vlug beneden zijn

Het vensterglas tekent het leven
kleine druppels blijven kleven
andere druppels smelten samen
druppels die per toeval
melkander tegenkwamen

Tranen op het vensterglas
zilveren lijnen op canvas
ze volgen kronkelwegen
hun korte levensweg
geschilderd door de regen

groetjes

Anoniem zei

de foto van aan de zee is de max!

grtzz

p.

Anoniem zei

Hoi Soetkin,

vandaag moest ik met ons Jonasje op 3K6 zijn voor z'n volgende kuur. We kwamen daar jou mama tegen en hebben even een babbeltje geslagen.Ze houdt zich sterk hoor, maar aan haar woorden hoor je hoe erg ze jou mist. Wij ook hoor, ook al ben jij maar dat meisje van achter het glas op 3K6, toch dragen we jou in ons hart. Nooit zullen we je vergeten.
Je kaartje met je foto erop staat op een mooi plaatsje op Jonas z'n kamer. Alle dagen doet hij 's avonds even dag naar jou.Heb je het al gemerkt?
Zorg je daar boven goed voor onze vriendjes van 3K6?
Rust nu maar verder je hebt het verdient.

Aan Stefanie,

een dikke proficiat met je blog, het doet echt deugd hier alle dagen mee te kunnen lezen. Fantastisch wat jij gedaan hebt en doet voor Soetkin & haar familie.
Nog veel succes met je verdere studies. Wij duimen mee voor jou. Verpleging is een mooie job!! En wij kunnen het weten hoor (wij zijn allebei verpleegkundigen)!!

Liefs,

Jonas & co