Soetkin* & Willem*

Soetkin* & Willem*

woensdag 16 juli 2008

16 juli...

Dag Soetje,

Hoe gaat het met je? Hier alles stillekes... Wat vind je van het nieuwe filmpje? Dat is nu JOUW plekje, maar er komen elke dag wel andere dingen bij dus zoals op de foto's is het al niet meer 100%. Maar voor de mensen die te ver wonen is het al een "leuk" om het te zien. Maar ja... Ik ben vandaag tot bij JOUW plekje geweest... Heb toch wel een heel eindje blijven staan, heb heel veel zitten vertellen hé :-) Maar ja je kent me wel hé! Heb je de zon gezien? Was jij dat? Ze scheen zo af en toe maar ze was er toch wel even hé, zelfs toen ik er was bij JOUW plekje scheen de zon, want ik heb zelfs mijn trui en jas uitgedaan. Ik heb de tekst van Elve eens gelezen, hij is echt mooi! Toen ik bij je stond liep er stilletjes een traan over mijn wang, ... kon het niet tegenhouden, dat is toch raar hé? Soms komen de tranen wanneer ze echt niet mogen maar als ze dan mogen dan komen ze niet... Wenen kan opluchten ja inderdaad, maar wenen doe ik niet graag alleen...daarom was ik blij dat ik toch eventjes bij je stond. Gooo...Soetje wat mis ik je zo, echt waar...het is niet te doen. Er zei hier onlangs iemand op de blog (enkelen zelfs) dat ze nu pas beseffen dat je er niet meer bent en van mij is het ook een beetje zo... Ik besef het nog altijd maar half! Ik kan zo tegen je staan praten alsof je echt terug gaat antwoorden, maar heb dan soms momenten dat ik een knuffel wil en dan sta ik daar alleen... Dat deed jij graag hé? Soetje, ik ben een aantal filmpjes aan het herwerken en die komen zo snel mogelijk (voor ik vertrek dinsdag) op de blog goed? Ik heb nog geen idee hoe ik het ga doen als ik op reis ben om de reacties goed te keuren maar ik vind wel iets! Soetje, kmis je! Ik was gisteren naar tv aan het kijken en het was een film over vriendinnen, 1 vriendin leerde een meisje kennen...een meisje van 12jaar en dat meisje had leukemie. Op het einde van de film stierf het meisje en moest ik zo snel mogelijk naar mijn kamer lopen (als je begrijpt wat ik bedoel)... Gooo het is toch raar dat je nu met alles geconfronteerd wordt. Ik dacht meteen terug aan jou, werd er voor de zoveelste keer aan herinnerd. Weetje Soetje, ik ben bang...bang dat ik volgendjaar verpleegkunde niet ga aankunnen, als ik maar een ziekenhuis binnen stap voel ik me ongemakkelijk, voel ik me niet goed, denk ik voortdurend aan jou... Ik ga dat nooit aankunnen ... Emotioneel toch niet! Maar ja, heb nog even tijd om erover te denken hé! Ik vertrek dus dinsdag op reis hé, ga met de fiets (88km) naar onze caravan samen met pieter tot 3augustus! En op 20augustus vertrek ik tot 30augustus naar Westmalle op Jomba kamp (je weet wel met mijn gehandicapte kindjes), mijn hart ligt daar...in het dichtbije (verre) westmalle, bij de gehandicapten. Die kinderen animeren, knuffelen, .... alles geven waar ze nood aan hebben, dat ik waar ik van hou! Dat ik wat ik wil doen! Als ik iets goed doe, voel ik me ook al stukken beter! Maar dat is nog een beetje aftellen... nog een maand en 4dagen! Het zal er rap weer zijn! Maar ja kijk, het is straks van de kampioenen dus kga afsluiten en nog even wat gaan kijken. Moet morgen niet werken, ga normaal naar de zee met pieter (als het niet regent, dus AUB laat de zon schijnen want heb zo'n nood aan de zee) en dan vrijdag heb ik de laten (tot 21u) ... Soetje, kga jou laten en ik laad in de loop van morgen nog enkele filmpjes op zodat die op de blog kunnen goed? Slaapzacht meisje!

Ps: dat was nog eens weer een lang tekstje hé, zo hebben de mensen weer wat te doen!


Kmis je super hard!
:'( :'( :'( :'(

Slaapzacht, droom zoet!
Kusje van je Vriendinneke Stéfanietje

12 opmerkingen:

Anoniem zei

Dag muzzeke,
Zolang zal mijn tekst niet zijn. We vertelden daarstraks immers al veel bij jou hé!? We ontmoeten overal mensen die ons (stilaan weer durven) aanspreken en meestal vragen hoe het met ons gaat...
Makkelijke vraag...: 't antwoord is moeilijker, vooral omdat we het zelf niet goed weten. Net als Stéfanie kunnen we het bij momenten niet geloven al zijn we het eigenlijk wel zeker... en maakt de leegte en stilte in huis het zo nodig wel duidelijk! We hadden nog zoveel plannen; plannen die nu in duigen zijn gevallen. Jammer maar helaas!
Maar we proberen om (nu en dan) de draad weer op te pakken... Help je ons daarbij aub?
Slaapwel Soetkin! We missen jou!
papa, mama en Willem XxxXxxXxx

Anoniem zei

Soetkin,
hier ben ik terug.
Wat lief van juf Sofie dat ze jou ook komt bezoeken op deze blog en speciaal voor jou in de pen is gekropen...
Er wordt altijd veel over
'het weer' gepraat, maar nu praten de mensen ook heel veel over jou.
Hoe kon dit in godsnaam toch zo aflopen, wie had dat nu ooit gedacht? Deze vraag werd me al heel veel gesteld?
Niemand kan er een antwoord op geven.
Iemand heeft daar zo over beslist.
Jullie zijn daar al met zovelen, zoveel andere lieve mensen die nu ook in vrede rusten.
Eén ding staat vast, we komen elkaar ooit nog tegen en met die gedachte moeten we verder door het leven gaan.
We zijn precies één grote familie aan het worden hier op deze blog.
Echt verbonden met elkaar, allemaal met hetzelfde verdriet en we begrijpen elkaar heel goed.
Ken je die reclame:
BELGACOM BRENGT MENSEN DICHTER BIJ ELKAAR?
Wel deze blog en jouw plekje moeten zeker niet onder doen...

Slaap zacht!
tante Isa xxx

Anoniem zei

Lieve Soetkin,
wat een lieve vriendin heb jij.
We hebben jou nauwelijks gekend, eigenlijk enkel je mama (op 3K6)
Dank zij Stefanie hebben we jou leren kennen.
Daardoor hebben we spijt je nooit echt ontmoet te hebben....
We kunnen het niet laten elke dag eens naar je blog te kijken.
Onze dochter heeft het tot nu toe wel gehaald. (osteosarcoom).
Doch kunnen we jullie hierboven niet vergeten. Voor ons zijn jullie al met zijn zessen hierboven. Jullie hebben mekaar al zeker leren kennen en wij weten dat jullie in een andere dimensie verderleven.
Dat kan niet anders voor zulke flinke en moedige kindjes...
grtjs
Hugo, Marianne en Eline

Anoniem zei

Aan Soetkin's papa, bedankt voor je vraag hier op de blog om kaartjes te sturen naar Stiene!
(Ik zag U een tijdje geleden eens met de auto hier voorbij m'n huis rijden, maar ik weet niet of jij me kent, volgende keer steek ik eens mijn hand op!)
Vanwege haar tante An (Gullegem)

Anoniem zei

Wees niet kwetsbaar voor je tranen
Je mag huilen , maar verdrink
nauw niet.
Je voelde je goed bij haar ,
laat alles zich een weg banen.
Je blijft van haar houden en
één ieder ander is blij dat hij
dat ziet , dus help niet
gedwongen naar een ander gevoel.
Het lied is nog niet gezongen.
Er is een doel ...

Anoniem zei

Lieve, lieve Soetkin,

Hoe gaat het met Trien daar boven?
Maandag is ze jarig en wordt ze vijf! Geef je haar een kus van ons??
Héél veel liefs,
we blijven aan je denken....
L.

Anoniem zei

Dag lieve meid,
Gisterenavond gingen we fietsen en we kwamen je mama en papa tegen. Ze waren jou net komen bezoeken op je plekje en je mama stond klaar om bij Willem in het ziekenhuis te overnachten. Weet je wel hoe sterk ze zijn? In al hun verdriet staan ze toch nog klaar voor anderen. Chapeau!
Zoals je papa en Stéfanie zeggen is het soms moeilijk om te beseffen dat we je nooit meer zullen horen praten, zien lachen, plezier zien maken. Ook jij was een sterke meid en je bent altijd blijven vechten. Voor jou is de pijn nu voorbij, maar voor degene die je kennen/kenden is die pijn nu veel groter en heel echt aanwezig.
Hopelijk wordt het nog gemakkelijker. Met het verloop van tijd zeker... Gelukkig hebben we nog deze blog en komen we elkaar af en toe eens tegen. Zo kunnen we anderen steunen en ook af en toe nog eens zeveren hé. Dus ook chapeau voor Stéfanie!
'k Spring morgen nog wel eens binnen...
Sluukes -x-

Anoniem zei

Hallo Soetkin,
Hoe is het met jou? We waren nogal vroeg hé deze morgen.
Maar we moesten nog wat boodschappen doen en daarna zijn je mama en je broer bij ons langsgeweest.
Zoals ik lees op de blog vertrekken er volgende week heel wat familie en vrienden van jou op reis.En ja wij blijven thuis dit jaar mij papa en mama hebben nog veel werk in ons nieuwe huis voor we kunnen verhuizen.
Maar ik beloof je dat ik zeker iedere dag langs kom en ze geven heel mooi weer uit dus zal ik goed voor alle bloemetjes zorgen.En ik probeer ook zoveel mogelijk wat te schrijven zodat je toch op de hoogte blijft van alles hé
Vind het het oké
Zo, zal je maar weer laten en tot morgen dan op jou plekje en misschien op de blog

Tot dan Soetkin en we blijven je heel hard missen
Je vriendin Elke

PS.Voor iedereen die de komende dagen vertrekt op reis wens ik jullie een goede reis en wees allen voorzichtig hé

xxxxxxxxxxxxxxxxx

Anoniem zei

Dag lieve Soetkin,
Het zal waarschijnlijk de laatste keer in veertien dagen zijn dat ik naar jou kan bloggen. Ik ga immers op vakantie. Maar als ze daar internetverbinding hebben (ik hoop van wel) dan zal ik zeker naar jou bloggen maar ik zal een dagboek bijhouden wat ik daar allemaal heb gedaan en enz.. Is dat goed? Vandaag zijn we nog eens gekomen naar jou hé en ik heb daar Stéfanie voor het eerst in het echt gezien. Het is een lieve hé! Daarna zijn we naar je papa gegaan om de T-shirt. Ik ga hem morgen al aandoen om weg te gaan. Je papa mist je ook heel erg hoor net als ik. Ik vind het zeer jammer dat ik nu veertien dagen niet naar je plekje zal kunnen komen. Gelukkig heb ik een foto van je mee op reis.

Drie dikke zoenen voor elke dag dat ik op vakantie ben,
Louiseke
xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

Duim je mee dat er daar internet is dan kan ik de blog elke dag meeleven en ook niet naar je papa, mama en Willem mailen. En ook naar Stéfanie.

Anoniem zei

Hoi,

'k Ben vandaag weer naar jou plekje geweest, in die kleine week verandert daar veel, al die mooie dingen die er altijd bijkomen :). Er gaat hier geen dag voorbij zonder dat ik aan je denk. Dan denk ik, waarom mocht ik jou niet langer kennen en help ik weet niet eens wat jouw lievelingskleur is. 't was veel te kort é, maarja laten we het ook anders bekijken: Onze vriendschap die blijft voor eeuwig bestaan, ja toch hé :)
Liefs

Anoniem zei

Dag Soetkin,
Na een minder goede nacht (hoe zou dat toch komen?) en aan de vooravond van een zware dag (ik 'moet' morgen naar het Koninklijk Paleis) ga ik wat vroeger onder de wol.
Ik denk dat ook jij moe zal zijn van het vele bezoek dat vandaag langskwam op jouw plekje, is 't niet?
't Verandert er inderdaad elke dag... Leuk... Jammer dat 'dé toestand' niet kan veranderen...
We M I S S E N jou!
Grtjs, papa xxx

Anoniem zei

Hallo Soetkin,

Ik heb daarnet fotobladen gemaakt voor Louise met evenveel foto's van je als de dagen dat we op reis zijn. Zo kan ze elke dag een foto van je uitkiezen om bij haar tekstje van haar dagboek te kleven. Ik ben er zeker van dat ze het zeer leuk zal vinden want nu is het nog een verrassing voor haar. Ze was ook heel blij om Stefanie te ontmoeten deze morgen en ik ook hoor. We hadden een fijne babbel samen.

Stefanie,
Bedankt daarvoor en probeer maar zo goed als je kan van je vakantie te genieten!

Groetjes,
Petra