Soetkin* & Willem*

Soetkin* & Willem*

maandag 7 juli 2008

7 juli...

Dag soetje,

Hoe gaat het met jou? Hier baja... heb het een beetje moeilijk! Heb je mijn laatste filmpje gezien van dat meisje dat zingt aan de zee? Wel zo voel ik me een beetje, ik voel me verdrietig maar ook weer niet verdrietig. Langs de ene kant ben ik zeer verdrietig omdat je er niet meer bent, maar langs de andere weet ik dat je altijd zei dat we niet mogen treuren ... heb nood aan een knuffel! Het regent binnenin, kan het niet tegenhouden. Heb het gewoon zwaar... Ik kom morgen naar je toe! (Voor de mensen die dachten dat ik gisteren niet schreef het filmpje was mijn gevoel en dat was mijn bericht voor gisteren)... Ik zal vanavond nog schrijven goed? Want ik ga nu nog ff uitwaaien (letterlijk en figuurlijk) ... en dan nog gaan werken tot 19u!

Tot straks meisje,

Khou heel veel van je, kmis je (het is niet meer te doen :'( :'( :'( --> Heb ndip, zit erdoor!

Xje, Stéfanietje


Nu: 21u54...
Dag mijn lieve meid, ik zal vanavond niet veel meer schrijven, want ben super moe! Heb vandaag 8,5u moeten werken en dat lijkt niet veel maar de sector dat ik doe is redelijk zwaar. Goo...wat mis ik je zo! Ik kreeg vandaag een smsje van je papa, het deed wel deugd maar ja... We moeten verder, hoe hard het ook klink! Maar samen met je familie en vrienden slaan we ons er wel door! Maar kijk, kga jou laten want ben echt versleten! Morgen weet ik nog niet of ik zal kunnen schrijven want Pieter moet 's avonds optreden en ik ga mee!

Dikke zoen,
Je kapoen!

16 opmerkingen:

Anoniem zei

Ik hoop dat je er in gelooft dat
Soetkin er nog steeds is , maar
kbegrijp je reactie.Je bent een
nieuwe weg ingegaan en dat is
inderdaad wat het moeilijk maakt.
Allerlei nieuwe zaken die op je
afkomen en het werken in een rust-
huis is inderdaad niet iets wat
je in zo'n moment ontspannend
kunt noemen , maar ik begrijp je
toch denk ik.Ik kan niet zeggen
dat ik je begrijp , omdat ik zelf
nog nooit iemand door een nieuw
leven verloren ben.khoop dat je
goed voor jezelf zorgt en af en
toe eens kunt uitademen , ook al
zal het allemaal zijn tijd nodig
hebben.Ik geloof in je
-x- Doe de groetjes aan Soetkin
ps : hou je sterk

Anoniem zei

kop op we helpen je wel

Als je T even niet ziet zitten
je verdriet oneindig lijkt, is het fijn te mogen weten
dat iemand je de hand toereikt
Als je bang bent voor de toekomst,en voor elke nieuwe dag,weet dan dat je met je zorgen altijd bij me komen mag.
Als je geen antwoord hebt op vragen de onzekerheid je overmant
Je tranen niet meer kunt bedwingen ,pak dan mijn hand
.Als je alleen bent,,Als je bang bent
Je geen raad weet met je pijn laat dan mijn woord van troost de jouwe zijn ............................

Anoniem zei

Soetkin,
wat is er daar bij jullie gaande?
Het was precies herfst vandaag...
Wou je misschien dat de mooie vlinders wat dichter naar je toe kwamen?
Ik begrijp heel goed hoe Stéfanie zich voelt, want ik voel me momenteel ook zo. Na mijn drukke week end viel ik in een gat, niet te beschrijven.
Sorry hoor, maar het is soms zo moeilijk om met ons verdriet om te gaan.
Stuur maar zo vlug als je kan de zon terug, dan gaat het precies toch iets beter...
Hopelijk breng je ook wat mooi weer als we op reis zijn.
Willem is vorige week langs geweest om te kijken hoe we met onze draagbare computer op reis kunnen? Ik moet daar kost wat kost op deze blog geraken. Mocht het ons niet lukken houden we alles in een dagboek bij en dan krijg je het volledige verslag na onze reis.
Beloofd!
We zijn nog niet weg hoor, nog een paar weekjes werken.
Slaap zacht
tante Isa xxx

Anoniem zei

Stefanie,Katlijne, Fries, Willem, ik wil jullie dit stukje meegeven uit het boek 'Het geschenk' Van Danielle Steel. Het is een fragment waarin een jongen met een vriendin praat over zijn zusje dat net getorven is.Misschien helpt het wat.
"(...) Je ouders moeten ontzettend veel verdriet hebben, zei het meisje.
"Ja, Alles is zo'n beetje blijven stilstaan.(...) Zij is niet alleen overleden, maar wij ook."
"Voel je ooit dat ze dicht bij je is?" vroeg het meisje.
"Soms. Ik praat soms met haar. Het is net of ze me hoort."zei de jongen.
"Ik weet zeker dat ze je hoort.Ik weet zeker dat ze je kan zien. Misschien is ze nu wel heel gelukkig, misschien is het gewoon niet de bedoeling dat sommige mensen bij ons blijven. Misschien komen sommige mensen alleen maar even langs, omdat ze alles veel sneller kunnen doen dan wij.(...)Het lijkt wel of sommige mensen alleen even bij ons langskomen om ons iets te geven. Een geschenk, een zegen of een les die we moeten leren.Ze heeft jou ook vast iets geleerd, over liefde en geven en heel veel van iemand houden. Dat was haar geschenk aan jou. (...) Ze gaf jou het geschenk en toen was ze vrij om verder te gaan. Ze was een bijzondere ziel en dat geschenk is voorgoed van jou."
Dat vind ik ook van jou, Soetkin, je was een geschenk!

Anoniem zei

Dag Soetkin,
Morgen is het al vijf weken... Wat gaat de tijd toch snel.
Ik snap hoe Stefanie zich voelt. Soms dan ben je verdrietig, maar je weet dat je verder moet. Andere keren dan ben je aan het lachen en heb je plezier. En dan ineens komt het besef dat jij dat niet meer kan en dan een soort schuldgevoel.
Vandaag heb ik enkele vlinders gezien. Zo'n mooie witte. 't Is raar, soms zie ik er een hele periode geen en dan ineens een heleboel tegelijk. Spreken ze misschien ergens af met elkaar? Komen ze jou tussendoor opzoeken?
Morgen probeer ik even langs te komen met de vlinder die hier nog staat. 'k Zal je dan wel nog wat meer vertellen.
Dag lieve Soetkin, slaapwel.
Tine

Anoniem zei

Dag muzze,
Je brengt wat teweeg... ;-(
Vandaag is 't precies één maand geleden dat we jou ten grave droegen.
Sindsdien ben en blijf je dag en nacht in onze gedachten... en missen we meer en meer jouw lach, jouw stem en jouw hoge knuffelgehalte... Dat laatste was toch wel je specialiteit hé!?
Maar we 'moeten' verder en da's inderdaad niet steeds makkelijk.
Morgen ontmoeten we wellicht Stéfanie op jouw plekje en ook Louise zal morgen blijkbaar overwaien... en 's avonds komt Carlos langs met JOUW MEER DAN VERDIENDE DIPLOMA van 't secundair!
PS Intussen verblijft jouw knutseljuf Katia in China waar ze haar adoptie-Julia in ontvangst mocht nemen. Van tegenstrijdige gevoelens gesproken...
Maar allé, genoeg geklaagd... KOP OP! Slaap lekker!
papa xxx

Anoniem zei

Dag lieve Soetkin,

Soetkin, je mist ons hé zoals wij jou ook heel hard missen (dat rot weer)
Zorg maar vlug terug voor dat heel mooi zonnetje .
Ik ben je komen bezoeken gisterenmorgen en bijna alles was omgewaaid.Ik ben iets aan het knutselen voor op jou plekje als ik klaar ben vandaag kom ik het je brengen anders is het voor morgen beloofd.
Soetkin we missen je
Nu zijn er alleen nog je vele foto's waarop je vrolijk naar ons lacht.
Maar in ons hartje leef je verder
elke dag en elke nacht

Vele dikke knuffels en tot straks op jou plekje
Je vriendin Elke

Anoniem zei

Hallo Stefanie

Ik ben op deze site terecht gekomen via de clouseaustite, al de berichtjes over soetkin op de site hebben me echt geraakt! Toen ik deze link zag, ben ik meteen komen kijken! Amai wat een mooie site heb je gemaakt voor je vriendin, echt waar een dikke pluim! Ze is zeker heel trots en dankbaar op jou! Ik kreeg het echt moeilijk met al de berichtjes die je naar haar schrijft, moet je zeker blijven doen want ik denk dat je zo je gevoelens een beetje van je af kan schrijven! Ik weet dat je haar veel liever terug hebt, maar jammer genoeg kan dit niet, maar ik denk wel dat je voelt dat ze er nog altijd is en dat is zo belangrijk! Uit de berichtjes merk ik dat ze veel heeft afgezien, put kracht uit met de gedachte dat ze nu kan rusten en geen pijn meer heeft! Voor jou, haar familie en al haar vrienden en vriendinnen HEEL veel stekte in deze onmensmoeilijke periode! Het leven is niet eerlijk:(!
Dikke kus
Tine (18 jaar)

Anoniem zei

Soetkin,

Ik ken je niet maar op deze site zie ik dat je iets met 'vlinders' hebt, ik weet natuurlijk niet precies wat, maar het deed me denken aan wat ik een mooi liedje vind... Het heet 'Vlinder' van Marco Borsato. Misschien hoor je hem niet graag maar ik vind het allezins een heel mooie tekst die ik je graag even geef:

Open je ogen maar
En zie wat ik zie
Ik weet hoe mooi je bent
Maar jij weet het zelf nog niet

Het komt allemaal goed
Wacht nou maar af wat de tijd met je doet
Het is nu nog te vroeg
Alles wat groot is begon ooit klein
Je hoeft niet meteen een vlinder te zijn

Weet dat de tijd je zal helpen, geloof maar gewoon wat ik zeg
Al lijken je kleurrijke vleugels voor eeuwig gevangen
Ja, toch op een dag vlieg je weg
Hoog in de lucht
Zul je de wereld heel anders gaan zien
Voel je de rust
Zul je genieten ook als het maar even is
Adem het in
Durf, dan ontdek je de liefde misschien
En als je haar vindt
Voel je bij iedere slag die je maakt dat je leeft

Als je geduldig bent
Gebeurt het vanzelf
Als je genieten wil
Wil het dan niet te snel

Het komt allemaal goed
Wacht nou maar af wat de tijd met je doet
Het is nu nog te vroeg
Alles wat groot is begon ooit klein
Je hoeft niet meteen een vlinder te zijn

Aan heel de familie en vriendengroep van Soetkin: " Weet dat de tijd je zal helpen, geloof maar gewoon wat ik zeg!"
Je hoeft niet meteen een vlinder te zijn...
Groetjes Tine (18 jaar)

Anoniem zei

Dag lieve Soetkin,
Oh, wat was er veel wind vandaag!!!
Ik ben heel de dag bij Lauren mijn vriendin gaan spelen. Als mijn mama mij kwam halen zijn we naar 'JOUW PLEKJE' gereden. Er stonden al heel wat mensen: je mama en papa, juf lieve en haar zus Mia en je tante Isa en Silke en Jelle en natuurlijk wij ook. Ik had voor jou een strandstoel bij waar je aan de zee zo graag in wou gaan liggen deze zomer, schelpen van de zee en nog twee vlinders. Er lag op jouw plekje een beetje strand en een bloempot met allemaal Zwitserse bloemetjes. Mooi hoor! Ik heb ook een vlinder bij mij gehouden waar ik je naam op schreef en aan mijn lamp gehangen zo denk ik dat je zoals een vlinder in mijn kamer aan het vliegen bent. En weet je die T-shirt dat ik je gegeven had met de letter S van Soetkin, sterkte, super..., je mama vroeg of ik in naam van jou deze T-shirt zou willen dragen en ik heb ja gezegd. En als hij dan te klein is zal ik hem op een nijntje gangen en hem teruggeven aan je mama en je papa.
Ik verlang al om weer naar jouw plekje te komen!
Zou het kunnen dat Stefanie toekwam als wij weg gingen?


Dikke zoen en knuffel,
Louise
xxxxxxxx

Anoniem zei

Dag Soetkin,
toen je in Gent lag na je beenmergtransplantatie schreef ik je enkele keren na de oproep van je peter Jan in de krant.
Toen je een maand geleden 'wegfladderde', schreef ik jou m'n laatste brief. Maar omdat ik je niet vergeten ben 'schrijf' ik je nu eens langs deze weg.
Elke avond kom ik hier even meelezen, als ik zie hoeveel vrienden je hebt besef ik nog meer dat ik je graag had leren kennen.
Ik ben je ook al enkele keren komen bezoeken op 'jouw plekje', gewoon even een klapke doen, jij en ik, vreemd eigenlijk hé.Doordat m'n nichtje Stiene ook behandeld wordt op 3k6 ( voor leukemie) voelen we ons zeer betrokken met alle kinderen daar! Blijf je duimen voor Stiene, want het herstel verloopt nogal moeizaam sinds een tijdje.
Trouwens, ze is bijna jarig, ze wordt 4 jaar op 19 juli. Ik ben iedereen rondom mij aan het warm maken om haar een kaarje te schrijven, misschien mag ik hier ook wel een oproepje doen? Haar adres is STIENE VERLEYE
GAVERSTRAAT 13A
8550 ZWEVEGEM
Zorg jij voor de zon op haar verjaardag ;-)
Ziezo, hier laat ik het bij, tot later...
An

Anoniem zei

Helaba Soetkin,
We zijn deze morgen de vlinder komen brengen. Alles lag een beetje door elkaar gewaaid, dus hebben we geprobeerd het weer wat rechter en steviger te zetten. Ik hoop dat je de vlinder mooi vindt (en dat hij niet direct kapot regent).
Begin je daar wat heimwee te krijgen? Mis je ons misschien evenveel als wij jou missen? Aan het weer te zien heb jij ook je ups en downs, zoals wij hier beneden. Maar we vergeten je niet hoor, wees daar maar zeker van.

Ik mis je meer dan ik kan zeggen... Hou je goed daarboven!
Kus, Tine

Anoniem zei

Hallo Soetkin,

blijkbaar zit iedereen voor het moment in een dipje. Ik hoop dat het met jou beter gaat in elk geval, zelf heb ik het ook wel wat moeilijk. Maar jij hebt het zoveel moeilijker gehad! Hopelijk ben je gelukkig nu.

Lieve Soetkin, ik vind het allemaal zo verschrikkelijk. Echt, konden we je maar zien, met jou praten! Het is zo onfair!

Het is gewoon, ik had plots zo'n gevoel dat echt alles wat we hebben ons ontnomen kan worden. En het dierbare eerst! Juist jij, altijd zo lief, zo meelevend, zo hartelijk. Waar kunnen we nog zeker van zijn?

Lieve Soetkin, ik herinner me dat we over de speelplaats liepen en dat jij zei dat het niet zeker was dat het ging lukken. En ik zei dat we alleen maar mochten denken dat alles goed zou gaan en dat dat dan zeker het geval ging zijn. Dat positieve gevoelens alles positief beïnvloeden. Dat als je iets heel hard wilt, het dan altijd gebeurt.
Maar kijk! Hoe naïef ben ik toch!

Lieve Soetkin, ik wou dat we de tijd terug konden draaien. En alles over konden doen, maar veel bewuster.

Het is zo raar dat we totaal niet weten wat de toekomst zal brengen. Nog geen seconde kunnen we in de toekomst kijken.

Maar, lieve Soetkin, ik ben blij dat ik dat trimester met jou kon doorbrengen op school en de maanden erna, weliswaar op iets grotere afstand.

Dank je voor alles wat je doet en deed.

Lieve Soetkin, ik versta en besef het echt niet. Niets hebben we blijkbaar echt in de hand.

Dank je voor alles en veel sterkte en geluk aan iedereen hier,

Daphne

Anoniem zei

Soetkin,
meer en meer mensen komen kijken naar deze blog, omdat hij zo mooi is...
Was je nog maar bij ons, het zou zoveel makkelijker geweest zijn.
Maar we houden ons vast aan de takken van de bomen.
We trekken ons recht aan de zoveel mooie woorden, die iedereen voor jou speciaal neerpent.
Je blijft voor ons verder leven en dat is heel belangrijk in al die moeilijke momenten.
Velen van ons trekken weldra op reis met gemengde gevoelens, maar je ging ook zo graag op reis...
Je bent nu voor ons ook op een bestemming die wij nog niet kennen, waar het goed is, zonder pijn , zonder zorgen...
Jelle beklom deze namiddag bij 'jouw plekje' een bergje zand en toen flitste het door mijn hoofd, dat ze dat bergje daar gelegd hadden voor jou...
Slaap nu maar weer verder
tante Isa xxx

Anoniem zei

Lieve Soetkin,

Dank zij jouw peter kreeg jij heel veel kaartjes toe
gestuurd in Gent. Dat deed je heel veel plezier en deugd. Gisteren ontving ik een mailtje dat hier onderaan staat van een vriendin. Stiene verblijft ook regelmatig in Gent, misschien ken(de) jij of je mama of papa haar. Mag ik via deze blog een warme oproep doen aan alle lezers om ook dit meisje veel blije momentjes te bezorgen ?
Dank je wel Soetkin, Stefanie,....

Tot schrijfs, M




Ons nichtje Stiene vecht al 18 maanden tegen leukemie.
De voorbije maanden zijn zwaar geweest voor iedereen rondom haar!
Op 19 juli wordt Stiene 4 jaar, daarom willen we haar verrassen met veel
kaartjes, net zoals vorig jaar.
Toen vond Stiene al die kaartjes heel leuk en ook voor haar ouders was dit
hartverwarmend!
Stuur dit berichtje gerust door naar mensen waarvan je denkt dat ze ook wel
een kaartje willen sturen.

Haar adres : STIENE VERLEYE
GAVERSTRAAT 13A
8550 ZWEVEGEM

Anoniem zei

Dag muzzeke,
Gisteren kwam de graadcoördinator van 'jouw' school (Carlos voor de vrienden)langs met jouw diploma van 't secundair! Als je hierboven papieren nodig hebt, dan kan je melden dat je vanaf nu ook dat kleinood hebt! ;-)
Was het gisterennamiddag niet te druk aan jouw plekje? Eerst Stéfanie, dan wij én juf Lieve en Mia én tant'Isa met Silke en Jelle én juf Petra met Louise en Mannon én Evelyne met Elke én tante Kris? Die dinsdagse ontmoetingen zijn hopelijk deugddoend voor jou?
Al komen we -voorlopig*- nog elke dag hoor!
* Daar komt binnenkort wat verandering in als we met jouw broer (én JIJ IN ONZE GEDACHTEN) naar de bergen zullen trekken. Nee, niet meer de Zwitserse...; daar hangen te mooie herinneringen aan vast! Ik kom het wel even vertellen op jouw plekje!
Zorg je dat het straks wat 'droger' wordt?
Tot seffens, papa xxx