Soetkin* & Willem*

Soetkin* & Willem*

maandag 30 juni 2008

30 juni...

Dag mijn kleine meisje,

Hoe gaat het met jou vandaag? Heb je een beetje een leuke dag gehad? Het was wel mooi weer hé vandaag... Met mij gaat het redelijk, heb deze week nogal een down week, ik weet niet hoe het komt.... ik denk dat ik begin te beseffen dat jij er nu niet meer bent, dat ik u enkel maar kan ziet op foto's... Ik wou dat ik u kon voelen, kon horen, kon zien. Maar het is niet enkel ik dat met zo'n gevoel zit. Ook je ouders, broer, familie, vrienden... We houden allemaal heel veel van je en moeten nu je afscheid verwerken. Dat wil ik niet, ik wil altijd bij je blijven! Ik wil geen afscheid van je nemen! Ik verpink nu een traan...ik ben bezig met iets voor je te maken en het liedje van WARE VRIENDSCHAP ligt nu op... ik zie het nog altijd voor me, op het benefietoptreden. Ik had die nacht gedroomt en wilde iets voor je doen! Ik ben opgestaan en heb liedjes opgezocht! Ik moest iets doen... Die avond had ik je gebeld en je 3 lievelingsliedjes gevraagt. Die moesten erzeker tussen zitten. Smorgens heb ik alle maxi's bij elkaar gerammeld en heb ik die liedjes aangeleerd. Ik had een aantal gedichten opgezocht die over ECHTE vriendschap gingen en die hebben we voorgelezen naar jou toe. Je oma was met jou aan het bellen en zo kon jij af en toe iets opvangen. Na ons optreden gaf je oma me de telefoon...ik praatte kort even met je en ze was aan het wenen, je zei dat het zo mooi was... Als de telefoon nog maar neer lag kreeg ik een sms: "Stéétje, je bent me er eentje! Eentje uit de duizend! Hetgeen je voor me doet is prachtig! Khou van jou" Waarop ik zo snel mogelijk terug smste. Dat ik je ook heel graag zag en dat ik alles zou doen voor je omdat je u gelukkig zou voelen! Daarna liep ik even naar de backstage, ik kon daar even huilen, kon even op adem komen! Die avond belde ik je nog terug op en je zei me dat je witte bloedcellen plots heel snel waren gedaald! Ik voelde me toen wel erg schuldig...Dacht dat het door het emotionele moment kwam! Maar je papa stelde me gerust! Hij had kippenvel gekregen van ons moment voor jou... En nu (later) kan ik de dvd eens bekijken, daar zal ik wellicht ook wel een traantje bij wegpinken! Soetkin...ik vraag me af, op wie zijn schouder kun jij nu huilen? Tante nele? Opa? Krop niet alles op hé...Doe niet zoals mij! Hopelijk vind je mijn collage wat mooi...vind het nu wat persoonlijker! Snik...kon je nu maar bij me zijn! Ik ben vandaag even gaan shoppen met Pieter, hij wilde even genieten van de solden! Daarna heb ik niet meer geleerd, heb er geen zin in. Morgen nog eens goed studeren want woensdag is het examen... Pfff heb er echt geen zin in! Soetkin, hieronder zet ik nog een gedicht, een gedicht met veel betekenis. Ik wou dat je bij me was! Ik ga jou nu laten rusten hé, zodat je morgen fris bent om ons terug wat mooi weer te bezorgen. Zoals elke dinsdag om 16u30 bij uw plekje hé!? Ik zal er zijn! Kmis je:'( Slaapzacht lieve meid!

Samen dingen doen
zonder na te denken.
En als de ander het nodig heeft,
wat extra aandacht schenken.
Samen op de fiets,
of een eindje lopen.
Als het zo uitkomt,
even naar de stad.
Samen kleren kopen,
we staan er niet bij stil,
maar het is een groot gemis.
Als dat "samen"uit je leven
onverwachts verdwenen is.


Slaapzacht mijn meisje,
Kben er altijd voor je!

Dikke zoen,
Stéfanietje

5 opmerkingen:

Anoniem zei

Morgen 1 juli moet Willem weer naar 't UZ voor wat onderzoeken... Hopelijk levert de scan niet te veel 'raars' op...
En morgen is 't weer dinsdag; reeds vier weken na 'de dinsdag'... ;-(
't Is verdomd lastig!

Anoniem zei

Soetkin,
We zijn zopas met de fiets naar JOUW PLEKJE gekomen... Als je t mij vraagt heb je momenteel het mooiste en kleurrijkste plekje van alle plekjes daar...
Ernest zei dat hij hier wel een hele lange poos zou kunnen blijven staan, bij jou... We missen je allen verschrikkelijk en alle indrukken en herinneringen blijven telkens terug keren. We willen alles zo 'levend' mogelijk houden, niets mag vervagen want 'dood ben je pas als je bent vergeten'...
Daarna tot bij je ouders en broer gefietst en een hele poos blijven praten. Over jou...
Zonder jou tikt de klok even snel maar de tijden veranderen wel...
Helaas, pure waarheid...
tante Karen, peter Jan, Lowie, Ernest, Fien, Tuur.

Anoniem zei

Je neemt binnenkort afscheid ,
maar weet dat je niet hoeft te
vergeten.
Blijf de weg volgen die het leven
je leidt en blijf Soetkin welkom
heten.
Er is een plek en er zij een
moment en jij hebt het bewaard.
Ook voor jou blijft de tijd dat
je welkom bent.
Er is nog zoveel plaats als je het
geluk spaart

Hou je sterk e Stefanie
-x- dikke kus -knuf-

Anoniem zei

Soetkin,
Alweer een dinsdag verder. De dinsdag blijft een rare dag, een vervelende dag, een dag vol herinneringen...
Reeds vier weken geleden, wat gaat de tijd toch snel. Het is alsof het nu pas echt begint door te dringen. Het leven gaat zijn eigen gangetje en dan plotseling zie je iets, hoor je iets... waardoor je net een klap in je gezicht krijgt. Sommige momenten is het net alsof ik je nog kan tegenkomen. Alsof je gewoon ergens heen bent, op reis of zo, en je elk moment kan opduiken.
Maar dat kan niet meer. Dat besef dringt meer en meer door. Gelukkig hebben we elkaar nog om tegen te praten. En kunnen we je ook nog bezoeken op je mooie plekje.
Het is zoals je tante zegt: je kan van ver zien waar jouw plekje is, tussen al die andere plekjes.

Kzie je snel terug...
Tot dan! Tine

Anoniem zei

Een maand zonder Soetkin

Als een traan zonder wang,
als een druppel zonder sloot,
als een boek zonder einde,
als een val zonder grond,
als een beslissing
zonder instemming,
als een spel zonder winnaar,
als een lied zonder noten,
als een gesprek zonder woorden...

Oom Koenraad