Soetkin* & Willem*

Soetkin* & Willem*

zaterdag 7 juni 2008

7 juni 2008

Het dagboek van Stefanie...

Goeie morgen Soetkin,

Vandaag ben ik om 6.00u opgestaan. Ik heb heel slecht geslapen. Kwam de hele tijd wakker, sliep niet echt vast. Ik begon te beseffen dat ik u vrijdag voor de laatste keer zag. Soetkin, waarom ben je zo snel gegaan? Ik had je nog zoveel willen vragen, willen zeggen, willen doen! Maar het is nu eenmaal zo. Je hebt veel pijn gehad en ik versta dat je het beu was! Je hebt ondanks je gezondheid een heel mooi leven gehad. Je hebt een super familie, eentje uit de 1000!!! Je hebt goeie vrienden, vrienden die voor jou door het vuur zouden gaan. Je had een prachtige stem, je ging gaan hocky'en, gaan wandelen door de bergen in Zwitserland, ... Samen met je mama, papa en broer beleefde je fantastische tijden. Maar nu had je pijn en wou je er even niet meer zijn! We houden van je. Om 9.45u kwam Doris me halen, want om 10.30u was het jouw begrafenis. Om 10.00u hadden we verzameld aan de jongensschool met het koor, iedereen was aanwezig! Dan zijn we te voet vertrokken naar de kerk. Om 10.30u begon de mis. Er hing een groot doek in de kerk waar er voortdurend foto's van jou verschenen, op het altaar stond een strandstoel met een beetje zand omdat jij nog naar de zee wou gaan. Er was super veel volk, ze wilden allemaal langzaam afscheid van jou komen nemen. Het was echt een hele mooie viering. De maxi's begonnen met een lied: " Love is alround" terwijl uw nonkels jou droegen naar vanvoor. Het was emotioneel, ik kon bijna niet zingen... dan las jouw nichtje fien een tekstje voor, daarna de priester. Dan was het mijn beurt. Mijn benen trilden, mijn keel zat dicht, mijn ogen traanden, mijn lippen droog! Toen begon ik mijn tekstje voor te lezen, het ging (tot mijn grote verbazing) maar ik dacht aan jou en wist dat het voor jou was dat ik het deed daarom lukte het me! Ik was blij dat het me gelukt was. Dan ging de mis door en ze was prachtig. Uw neven, nonkel (pepe), mama en papa lazen een tekst voor...het was ontroerend maar eveneens prachtig! Tijdens de communie was het ons liedje, weetje nog :" Ware liefde van K3", ik begon te snikken, kon niet meer ademen... Ik miste u zo, wou u nog eens vastnemen, ... Als de mis ten einde was zijn we nog met zijn alen mee geweest naar het kerkhof waar we voor de allerlaatste keer afscheid konden nemen. Ik legde rozeblaadjes op uw kist en streelde nog eens over jou. Het was de laatste keer. Dan nam ik uw mama, papa en broer vast want die hadden het moeilijk en ik ook. We zijn dan naar huis geweest, en nu ben ik nog altijd thuis, teneergeslagen, moedeloos, eenzaam... Ik mis u! Rust verder in vrede Soetkin, en je hoort me nog wel in een volgend berichtje. Duim alvast voor de examens. De koorleden houden super veel van je! Tot later!

Een hele dikke smakkerd en pakkerd,
Stefanie

15 opmerkingen:

Anoniem zei

Stefanie,
das echt superlief wat je allemaal doet voor Soetkin.
Vele mensen hebben nu verdriet...
Sterkte!
afscheid nemen is pijnlijk, je vele vrienden rondom je weten dat wss ook en ik hoop voor jou dat ze je steunen!
kvond het heel moedig van jou dat je je tekstje hebt voorgelezen, zelf zou ik dat niet kunnen!
groetjes,
Lisa (Vanderstichele)

Anoniem zei

Soetkin, ik mis je ..
x Sofie

Fries V. zei

Stefanie... merci...,
Ons muzzeke had het dikwijls over jou en over haar koor... We vonden het super dat julle vanmorgen het intredelied voor haar wilden zingen en dat jouw Pieter priester Bart zo mooi begeleidde op piano en tussendoor ook nog zo'n mooie deuntjes uit zijn piano toverde.
Soetkin en wij waren er heel blij mee! Ik promoot jouw blog bij anderen die ook verweesd achtergebleven zijn. Ik hoop dat er op 't kerkhof een goede internetverbinding is, zodat Soetkin kan meelezen... Dan voelt ze zich hopelijk niet zo alleen... want daar had ze zo'n hekel aan.
Stefanie... bedankt... hou vol... dat probeer ik ook!
papa Fries

Anoniem zei

Soetkin,

Je was een fijne vriendin voor zoveel mensen. Een sterke meid die zo goed met alles kon omgaan. Veel beter dan wij dat konden.
Ook toen je zelf ziek was, bleef je belangstelling hebben voor de mensen rondom je. Je klaagde zelden. We kunnen allemaal nog iets van je leren.

Je was groot in wat je deed, maar het zijn de kleine dingen waardoor we je blijven herinneren. Je bent nooit ver weg. Je blijft in onze harten steeds verder leven door de vele herinneringen.

Een lieve en sterke meid is hier niet meer. Maar ergens hebben ze er een engeltje bij.
Vaarwel!

Anoniem zei

wij vroegen ons net af hoe lang we "hier bij jou" nog zullen horen in ons hoofd ... en hoe lang de tranen nog zullen opwellen als we luisteren naar Soetkins stemmetje ... aanvaarden, jullie hebben het mooi gezegd deze morgen, meester Fries en juf Katelijne.
We proberen dat vanaf nu te doen maar erin slagen lijkt nu nog veraf.

Anoniem zei

Lieve Soetkin en familie,
Wij hebben jou (eigelijk vooral je mama) leren kennen op 3K6.
Nog nooit hebben we zo een moedige mama gezien. Ze is tijdens je opname nooit van je zijde geweken.
Wij waren ook op 3K6 toen we het verschrikkelijke nieuws vernamen.)
Er zijn geen woorden voor om ons verdriet te beschrijven.
Dankzij een mama van een ander lotgenootje zijn we op deze blog terecht gekomen en nu kunnen we zien wat voor een fijne meid je was.
Je zal zeker hierboven al direct vele vriendjes en vriendinnetjes hebben : Lien*, Marlies*, Vicky*, en samen kunnen ontfermen over : Ritze*, Rune*, Arcon*, Sebbe*...
Jullie zijn allemaal moedige strijders geweest....
We hopen dat je nu mag rusten en geen pijn meer hebt.
Hugo, Marianne en Eline (3K6)

Sieglinde zei

Dag Stefanie,
je kent mij waarschijnlijk niet, maar ik ben een nicht van Soetkin.
Bedankt voor alles wat je voor haar gedaan hebt, en nog steeds doet.
Je tekstje gisteren was zeer mooi, ik weet dat Soetkin het gewaardeerd zal hebben.
Nog veel sterkte,
Sieglinde

Anoniem zei

Soetkin, ik kende jou van het kinderlandkoor, toen we naar Wetteren gingen op koorkamp. Het waren leuke tijden. Samen met Heleen ben ik naar de kerk gekomen. Ook mijn papa en mama waren er. Thuis hebben we voor jou een kaarsje laten branden.
Pauline Folens

Anoniem zei

Goede morgen, Soetkin.
Goede middag, Soetkin.
Goede avond, Soetkin.
Goede nacht, Soetkin.

Slaap zacht, lieve engel.

Je bent een klein diamantje dat fonkelt in ons hart. Zo'n sterk licht dat we je niet kunnen vergeten.

Veel sterkte aan iedereen die van Soetkin houdt.

Anoniem zei

Soetkin, je lachend gezichtje voor ons voor altijd :
*moed, je wil om te genezen...
*optimisme,je eeuwige vrolijkheid ondanks de zware momenten
*liefde, voor je opa, nadien even oprecht voor je "opvolg"peter
*verbondenheid, je sterke mama en sterke papa die jou zo liefdevol "muzzeke" of "tjooleke" noemen
*warmte, altijd klaar voor knuffels en zoenen
*volhouden, bijlessen voor het examen
*dankbaar, uitkijken naar onze wekelijkse bezoekjes
*hoop, gedurende 100 dagen samen duimen
*me-to-you beertjes, het laatste gaat nu met jou voor altijd mee maar weet dat ik, tante Karen, Lowie, Ernest, Fien en Tuur zo veel liever met jou willen knuffelen.
Je peter, Jan

Anoniem zei

ik ken soetkin niet!
ik leef wel heel erg met jullie mee!
xxx

Anoniem zei

Soetkin,
ik heb me dikwijls afgevraagd hoe het nog met je ging. Het is jammer dat je van ons heengegaan bent. Je hebt de laatste maanden erg hard afgezien, maar nu zal je eeuwig rust vinden. Je blijft voor altijd in ons hart!
Ik zal je blijven herinneren als een toffe vriendin toen we in het zesde leerjaar zaten.
Ik kon jammergenoeg niet naar de begrafenis komen omdat ik er nog niet van op de hoogte was, maar ik zal zeker eens langskomen op het kerkhof!

Rest in peace...

Ik wens iedereen heel veel sterkte bij de verwerking van dit grote verlies.

Brecht (Minne)

Anoniem zei

Het is echt suprlief dat je dit allemaal doet, zo weet iedereen dat Soetkin nog steeds bij je is, in je hart!

Anoniem zei

ik heb jou niet gekend maar je peter Jan en tante Karen wel
rust zacht lieve meid
ik hou van doodgewone dingen
Maar het meest, van een lieve lach
Een lach kan een schaduw verdringen
En zorgt dan weer voor een zonnige dag

Ik hou van de mooie gele zon
Hij verwarmt en hij verlicht
Zou willen dat ik zo schijnen kon
Dan scheen ik op ieder droevig gezicht ..

louise Carrette zei

Liefste Soetkin,
ik mis je zo,maar met de foto's van jou die boven mijn bed hangen voel ik mij al veel beter en kan ik aan jou denken. Ik ben blij dat ik naar je begrafenis geweest waar er mooie foto's van jou op een scherm stonden. En het liedje dat je opnam met Clouseau met make a wish hebben ze ook laten spelen en het was zeer mooi. Dan moest ik traantjes laten. Heb mijn kadertje al gezien dat ik gemaakt hebt waar er drie sterren opstaan met een gedichtje voor je en twee tekeningen. Ik mag dan eens met zuster Odette en mijn mama naar het kerkhof komen. Ik zal proberen om veel tekstjes hier voor jou te schrijven dat je je niet alleen voelt. Ik heb je mama en papa vrijdag op de gebedswake een zoen gegeven om ze te troosten.

Dikke knuffel en zoen, slaapwel en tot morgen
Louise
xxx