Soetkin* & Willem*

Soetkin* & Willem*

zaterdag 21 juni 2008

Een stukje uit mijn dagboek...

Dag mijn meisje,

Hoe gaat het met jou? Hier gaat het niet zo goed eigenlijk... Maar dat is een lang verhaal. Ik ben vandaag twee maal bij jouw geweest, bij jouw plekje! Ik had nood om met u te praten, nood om bij u te zijn, had het eventjes heel moeilijk. Het begon al gisteren avond, toen ik naar familie aan het kijken was. De nicht van Suzy die daar in coma lag, ze moesten de machines afleggen,...een akelig moment! Ik zag alles terug zoals de dag van 3juni ... (snif) Maar gelukkig stond Pieter aan mijn zijde! Deze nacht niet zo goed geslapen, heb de hele tijd gepiekerd over wat er in die twee weken allemaal is gebeurd! Toen ik deze middag thuis kwam van de looptraining zag ik dat er hier iets was gebeurd, mama vertelde me dan wat er was. Het kindje van de zus van mijn zus haar vriend is overleden, in haar slaap, plots. Ze is 1jaar! Haar mama is zwanger voor haar tweede, binnen 5 weken moet ze bevallen! Het is zo erg...het stopt niet dit jaar, het komt echt teveel! Ik was er zo niet goed van dat ik naar jou ben gekomen, naar jouw plekje! Daar heb ik mijn hart gelucht, heb je mij gehoord? Bedankt om te luisteren... dan ben ik naar het koor gegaan, maar had het nog altijd moeilijk! Zeker omdat ik u super hard mis in het koor, ik mis uw stem! Ik wil je bij me! Na het koor zijn we nog eens naar jouw plekje gekomen, we hebben jouw prachtige vlinders bewonderd, het is allemaal zo prachtig! Ik heb er een paar recht gezet want ze lagen plat! Ik blijf goed voor je zorgen meid, heb dat altijd gedaan en zal dat ook blijven doen! Ik zal ook voor uw mama, papa, willem, oma, ...iedereen zorgen! Ik mis je!! Ik moest deze middag wiskunde bijles geven en ik vond het wel fijn, want zo kon ik mijn gedachten op wat anders zetten! Nu ik weer stilval begin ik terug te denken, te piekeren,... Maar ik hou van jou en dat zal zo blijven! Ik zal genieten van het leven, heb dat nu nogmaals ondervonden! Samen met mijn familie, jouw familie en pieter zal ik genieten van het leven! Soetkin, mag ik je nog 1 iets vragen? Wil je goed voor Xante zorgen? (dat is het baby'tje van 1jaar waar ik het in het begin over had)... Ze is nog zo klein! AUB zorg goed voor haar,... het is zo'n lieve, kleine, supertoffe meid! Kzal jou laten mijn meisje, ga nog even genieten van mijn vriendje (Pieterke) het is zo'n schatje hé, je kent hem wel hé! Hihi, hij mist jou! Ik moest vele groetjes doen!

Slaapwel meisje,
Tot morgen!

Hele dikke nachtzoen,
Van je kapoen,
Stéfanietje

8 opmerkingen:

Anoniem zei

Soetkin,
ik ben hier nog eens heel even, vooraleer ik de computer afsluit kom ik nog altijd eens langs en wil eigenlijk nog veel sterkte wensen aan Stefanie met het verlies van Xante, zo'n onschuldig kindje. Hoe erg.
Nog iemand om voor te zorgen, zo verveel je u zeker nooit...
Tot morgen,
tante Isa xxx

Anoniem zei

Hallo muzze(ke),
Het was me het dagje vandaag (en als ik dan de blog lees van Stefanie... brrrr....). Onze oprechte deelneming aan de getroffen familie!
Vanmorgen hebben we jouw broer naar Gent gebracht voor zijn vertrek naar 't kamp in Spa (voor het eerst in al die jaren zonder zijn lieve zus). We ontmoetten daar heel wat ouders en verpleegsters die allemaal over jou begonnen. Men mist je! (En wij ook!!!!!!!!!) We zijn ook even op jouw 3K6-verdieping geweest. Leuk is anders ;-(
Nadien bezochten we een alpenbloemenkwekerij in Brugge. Binnenkort zal jouw plekje alvast een Zwitsers tintje krijgen! Beloofd!
Vanavond haalden we om te beginnen twee erg verwelkte bloemstukken weg. Wordt vervolgd.
Tot morgen en niet te veel 'gaan spoken' op kamp hé!?
Slpwl, papa en mama xxx

Anoniem zei

Dag Stefanie,
Eerst onze oprechte deelneming aan de ganse familie.
Ik krijg het helemaal koud bij het lezen van het alweer prachtige stukje uit je dagboek.
Veel sterkte Stefanie en wees gerust Soetkin zal heel goed voor haar zorgen.
Hoe gaat het anders met je?Heb je al veel vriendjes ?Dat zal wel hé daar ben ik zeker van jij was zo'n lieve meid.
Ik heb gedaan met de proefjes en woensdag krijg ik mijn rapport.
Hopelijk ben ik er door want het was heel moelijk.
Ik zal het je dan komen vertellen oké.
Soetkin, hou je heel goed dat proberen wij hier ook te doen al is het heel heel moeilijk.
Vele dikke dikke knuffels van ons allen en ik kom je zo vlug mogelijk weer een bezoekje brengen
We missen je xxxxxxxxxxxxxxxxxxxxx

Je vriendin Elke

Anoniem zei

Neem heel even de tijd.
Kan het je helpen , richt dan heel even je blik naar boven.
Je bent niemand echt kwijt ook al gaan de kaarsen doven.
Je kan alles blijven bewaren als een open vuur in je hart.
Ga even vliegen en aanbid de hemelse kleur.
Als je iemand verliest omdat hij of zij moet gaan
Maar als je van hen blijft houden dan vind je altijd wel een deur ,
Dan bel je aan om voor hen klaar te staan.

Het is heus niet veraf.
Je beseft het is dichtbij.
Ik denk aan wat je gaf ,
Wat je gaf aan mij.

Kleine lindebloesem
Soms voelt het nog koud.
Ik hou vast aan m’n dromen.
Waarin ik op weg ben naar jou.
Zo kan ik nog even dicht tegen je aankomen.

De druk van je zachte armen valt weg ,
Maar ik voel het kille briesje mijn lichaam strelen.
Soms vraag ik me af , of het zin heeft wat ik zeg ,
Als ik met zoveel woorden zoveel gevoel kan delen ,
Maar ik zie dat je me begrijpen wil ,
Ook al zie je zelf niet de pracht van wie je bent.
Er zijn dagen , dan is het hier zo stil.
Ik hou van je en ik mis dat moment.

Hoi Stefanie ,

ik hoop dat je het een beetje begrijpt wat ik hier weer allemaal uit mijn botten aan het slaan ben.
Indien je eens wil praten , moet je het zeker niet laten.Ik hoop dat het uitwaaien je wat gelukt is.Het zal wel niet gelukt zijn je hoofd volledig vrij te maken want daar zal je samen met je hart nog altijd wel een plaatsje bewaard hebben voor Xanté ( zeg ik het juist ?) en voor Soetkin.Het is duidelijk dat je je nu door zoveel heen moet slaan , samen met al die familie en het is vreemd om zeggen maar hopelijk wordt je er sterker van.Soetkin , zal ook nooit meer die leuke momenten vergeten met jou.Soetkin en Xanté zijn nu beiden verder gegaan naar een ander plaatsje maar ik geloof in het geluk om hen beiden.Ik ben blij dat jullie ondanks de afstand nog zo dichtbij zijn.
-x-

Hou je sterk e

Anoniem zei

Vandaag 22 juni en morgen 23 juni, jouw neven Ernest en Lowie worden 13 en 14 jaar...
Je mama en papa kwamen samen met oma en Jeroom taart eten.
Jouw stuk(je) bleef over en we konden ook geen taart voor je mama in een koeltasje meegeven met je papa naar Gent...
Peter Jan zal jouw stukje deze avond opeten en denken aan jou...
Denken aan jou...dat doen we zovéél, telkens weer, dag na dag.
Ik liet oma alle reacties op de blog lezen. Het was de eerste keer voor haar en ze was echt ontroerd en onder de indruk...
Nu en dan een woordje, een herinnering en vele tranen. k Ben 'blij' dit moment met haar te hebben gedeeld. Oma heeft zelfs een bericht gedicteerd en laten verzenden naar Willem op vakantiekamp !
Samen met je mama en papa hebben we veel gepraat. En vele zaken lijken zo 'toevallig' te gebeuren net alsof het zo moe(s)t zijn... Blauwe vlinders (net zoals in Zwitserland) strijken morgen neer op JOUW PLEKJE want morgen is het maandag en dan kwamen we altijd naar het UZ in Gent en nu kan dit niet meer en komen we naar JOUW PLEKJE...
Tante Karen, peter Jan, Lowie, Ernest, Fien, Tuur.

Anoniem zei

Soetkin,
alweer een dag voorbij.
De zondag was en is nog steeds een stukje familiedag. Met z'n allen naar moemoe, maar zonder jou en dat voelt nog steeds onwennig aan.
We praten veel over jou. Ik denk nog heel vaak terug hoe je meestal naast me zat ( in moemoes ander huis ), want in het appartement ben je niet zoveel meer geweest en daar zaten ( zitten ) de kindjes meestal afzonderlijk.
De foto's tonen nog steeds aan dat je bij ons bent en dat zal nooit veranderen.
Ik ben heel blij dat er zoveel bezoek komt naar je plekje, dat er zovelen met ons meevoelen.
Wij missen u en gij mist ons...
Slaap zacht en tot morgen
tante Isa xxx

Anoniem zei

Dag muzzeke,
We zijn alweer een dagje verder... We misten vanmorgen jouw traditiegetrouwe sms'je (zoals indertijd toen je op kamp ging).
We mochten gaan eten bij tant'Isa en nadien nog naar de verjaardag van Ernest (en Lowie). Allemaal leuke dingen, maar nu zonder jou...!?
Het is 'bij momenten' on-denk-baar, niet te geloven, pijnlijk... Er zijn zoveel herinneringen die nu voor altijd noodgedwongen herinneringen zullen blijven...
Ik vraag me soms af...
Maar allé, morgen probeer ik opnieuw van start te gaan op school. Ik hoop dat het 'een beetje' lukt!
Tot morgen na de school....
papa xxx

Anoniem zei

zo'n site als hier , heb k zelden gezien. zo met enorm veel liefde gemaakt, en jullie gevoelens die aanbod komen vind 'k heel mooi.
oprechte deelneming met jullie verlies...
nog veel sterkte
vriendelijke groet
x